Ο νέος, ασφαλής αυτοκινητόδρομος γίνεται αφορμή για να απολαύσουμε την πρωτεύουσα της Αχαΐας εκτός καρναβαλικής σεζόν: να πιούμε τεντούρα, να θαυμάσουμε τα νεοκλασικά της, να περπατήσουμε στο παραλιακό της μέτωπο.

Στην πλατεία Γεωργίου Α΄ νεαροί έχουν βγάλει τις μπλούζες τους και κάνουν φιγούρες με τα σκέιτ μπροστά από το θέατρο Απόλλων, ένα από τα πιο λαμπρά αρχιτεκτονήματα του Ερνέστου Τσίλερ (1872). Στην οδό Γεροκωστοπούλου ένας σκύλος κάθεται δίπλα στον ιδιοκτήτη του και χαζεύουν μαζί τον κόσμο. Στην Ιχθυόσκαλα οι ψαράδες καπνίζουν μέσα στα αλιευτικά τους, κοιτώντας μας διερευνητικά καθώς περνάμε από μπροστά τους. Στην πλαζ οι λουόμενοι κάνουν βουτιές με θέα τη γέφυρα του Ρίου, στο νέο λιμάνι οι τουρίστες χαζεύουν τα πλοία που ετοιμάζονται να σαλπάρουν για Ανκόνα, Μπάρι και Μπρίντιζι, στη λαϊκή αγορά της Πέμπτης οι μικροπωλητές διαλαλούν την πραμάτεια τους –σύκα Διακοπτού και πατάτες από τα Μπονταίικα Αχαΐας– για να προσελκύσουν πελάτες.

Ακόμα και τον Αύγουστο που την επισκεφτήκαμε, η Πάτρα ήταν μια ζωντανή πόλη. Γι’ αυτό και ήταν ωραίο που τη γνωρίσαμε περπατώντας. Προορισμός πολύ περισσότερο φθινοπωρινός ή χειμερινός απ’ ό,τι καλοκαιρινός (όπως άλλωστε οι περισσότερες ελληνικές πόλεις), φαίνεται ότι μπαίνει σε μια νέα εποχή με την κατασκευή της Ολυμπίας Οδού, του νέου αυτοκινητόδρομου που τη συνδέει με την Αθήνα σε μιάμιση με δύο ώρες και σίγουρα με περισσότερη ασφάλεια απ’ ό,τι ο παλιός δρόμος.

Πόλη με γνήσια αστική αύρα, η Πάτρα κουβαλάει το άρωμα μιας άλλης εποχής.

Αυτό, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Καθημερινή» σε σχετικό αφιέρωμα της, το καταλαβαίνει κανείς από τα απίστευτης ομορφιάς νεοκλασικά που βλέπει διάσπαρτα εδώ κι εκεί: παρατηρήστε το κτίριο που στεγάζει γυμναστήριο στην οδό Αγίου Ανδρέου –μοιάζει βγαλμένο από διήγημα του Ντίκενς–, την αρχιτεκτονική των εκκλησιών (από τον πομπώδη αλλά πανέμορφο Άγιο Ανδρέα μέχρι την απέριττη Αγγλικανική εκκλησία) κ.ά.


Ο εμβληματικός ναός του Αγίου Ανδρέα. (Φωτογραφία: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΣ)

Ο εμβληματικός ναός του Αγίου Ανδρέα. (Φωτογραφία: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΣ)

Τη γοητευτική αυτή πλευρά της τη συναντάει κανείς και στα παλιομοδίτικα βυσσινί ταξί, τα ρετρό μπουκάλια τεντούρας –του τοπικού ηδύποτου με κανέλα και γαρίφαλο– και στις βιτρίνες όπου φιγουράρουν πατρινά λουκούμια. Ωστόσο, το αστικό άρωμά της, που λες και αναδίδεται από το παρελθόν, μοιάζει να έχει εγκλωβίσει λίγο την πόλη: μια πρώτη γνωριμία με την Πάτρα σού αφήνει την αίσθηση ότι κρατιέται από μια παλιά εικόνα του εαυτού της και δυσκολεύεται να κάνει ένα βήμα προς τα εμπρός, να εκσυγχρονιστεί, να βρει τα σημερινά πατήματά της.     

Ποιο είναι το μεγάλο πλεονέκτημά της σε σχέση με άλλες ελληνικές πόλεις; Η αδιάρρηκτη σχέση της με τη θάλασσα. Τα λιμάνια της (παλιό και νέο), η μαρίνα, το παραθαλάσσιο (νότιο) πάρκο, όπου καταφεύγουν οι Πατρινοί για άραγμα, ποδήλατο ή τζόκινγκ. Από εμπορική, τουριστική και αισθητική άποψη, μια πόλη που είναι χτισμένη πάνω στη θάλασσα είναι εξ ορισμού τυχερή, αφού, όσα σκαμπανεβάσματα κι αν βιώσει, θα έχει πάντα προοπτικές να βελτιωθεί, να εξελιχθεί και να αναπτυχθεί.


Γιώργος Τελώνης: πρόεδρος του Συνδέσμου Τουριστικών Γραφείων Δυτικής Ελλάδας. (Φωτογραφία: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΣ)

Γιώργος Τελώνης: πρόεδρος του Συνδέσμου Τουριστικών Γραφείων Δυτικής Ελλάδας. (Φωτογραφία: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΣ)

Η Ολυμπία Οδός φέρνει την Πάτρα πολύ κοντά στην Αθήνα και προσφέρει έτσι τη δυνατότητα στον πληθυσμό της πρωτεύουσας να ανακαλύψει έναν ελκυστικό τουριστικό προορισμό. Και αυτό διότι, με λιγότερο από δύο ώρες να τη χωρίζουν από την Αθήνα, μπορεί να αποτελέσει το ιδανικό μέρος απόδρασης, τόσο για Σαββατοκύριακο όσο και για ημερήσια εκδρομή. Καθώς το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη, ας σημειωθεί ότι τελευταία παρατηρείται μια εντυπωσιακή αναβάθμιση των υφιστάμενων τουριστικών υποδομών της Πάτρας, η οποία, με τα εμβληματικά αξιοθέατά της (Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέου, Σκάλες Αγίου Νικολάου κ.ά.), τους γραφικούς πεζοδρόμους της και το εντυπωσιακό ηλιοβασίλεμά της, είναι ένας εν δυνάμει πόλος έλξης για χιλιάδες τουρίστες. Παράλληλα, μεγάλη τουριστική ώθηση αναμένεται να δώσει η πιθανή διοργάνωση των Μεσογειακών Παράκτιων Αγώνων του 2019, τη διεξαγωγή των οποίων διεκδικεί η πόλη με ιδιαίτερες αξιώσεις.

Στο πλαίσιο αυτό, μάλιστα, θα αναμορφωθεί θεαματικά και το παραλιακό μέτωπο της Πάτρας, που είναι μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα. Απευθύνουμε, λοιπόν, θερμή πρόσκληση στους Αθηναίους, αλλά και στους κατοίκους άλλων περιοχών της Ελλάδας, να επισκεφτούν την πόλη μας. Είμαστε βέβαιοι ότι θα την αγαπήσουν.

Το Τοp 5 της εφημερίδας έχει ως εξής:

1. Μαυροδάφνη και μαθήματα ιστορίας

«Θέλει χρόνο...» μας λέει στο τέλος της μαραθώνιας περιήγησής μας ο υπεύθυνος του κτήματος της Achaia Clauss, Περικλής Μπαλτάς. Έχει δίκιο, το συγκεκριμένο μέρος είναι ταξιδιωτικός προορισμός από μόνο του. Το πρώτο οργανωμένο οινοποιείο της χώρας ιδρύθηκε από τον Βαυαρό Γουσταύο Κλάους, ο οποίος βρέθηκε στην Ελλάδα στα μέσα του 19ου αιώνα ως εκπρόσωπος γερμανικού οίκου εισαγωγής σταφίδας. «Οι προσλαμβάνουσες που είχε ο Κλάους σχετίζονταν με το γλυκό κρασί και το κονιάκ. Ως εκ τούτου, το πρώτο κρασί που έφτιαξε ήταν ένα γλυκό κρασί», η γνωστή Μαυροδάφνη.


Επίσκεψη στις εγκαταστάσεις του ιστορικού οινοποιείου της Achaia Clauss. (Φωτογραφία: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΣ)

Επίσκεψη στις εγκαταστάσεις του ιστορικού οινοποιείου της Achaia Clauss. (Φωτογραφία: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΣ)

Η Achaia Clauss παράγει κι άλλους ΠΟΠ οίνους, όπως τον Μοσχάτο Πατρών και τον Μοσχάτο Ρίου (τον τελευταίο «με τη μέθοδο της μελισσέας, ενός παμπάλαιου τρόπου λιασίματος των σταφυλιών»). Ο κ. Μπαλτάς μπορεί να μιλάει επί ώρες για τα κρασιά, όμως η αφήγησή του γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα όταν συνδέει τη λειτουργία του οινοποιείου με τα ήθη και την πολιτική κατάσταση της εκάστοτε εποχής. Τι σημαίνει αυτό; Ότι στο ξεκίνημά του ο Κλάους είχε Γερμανούς, Έλληνες και Μαλτέζους συνεργάτες, κι έτσι «μέσα στο κτήμα συνυπήρχαν αρμονικά τρεις θρησκευτικές κοινότητες: προτεστάντες, ορθόδοξοι και καθολικοί», αλλά και ότι μετά τον θάνατό του, το 1908, και με την κήρυξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, «η γερμανική κοινότητα απελαύνεται από την Ελλάδα» και το οινοποιείο περιέρχεται για ένα διάστημα «στο ελληνικό Δημόσιο ως γερμανική πολεμική αποζημίωση»(!), για να το αναλάβει αργότερα η οικογένεια του σταφιδέμπορα Βλάση Αντωνόπουλου.

2. Ένα Αρχαιολογικό Μουσείο από το μέλλον

Όσον αφορά το Αρχαιολογικό τους Μουσείο, οι Πατρινοί έχουν κερδίσει το στοίχημα. Και αυτό γιατί το κτίριο που από το 2009 αντικατέστησε το παλιό Αρχαιολογικό Μουσείο έχει πραγματικά τον αέρα του «νέου», χωρίς ο όρος να περιορίζεται στο νεόδμητο της κατασκευής. Πρόκειται για ένα ευέλικτο κτίσμα (δημιούργημα των Bobotis+Bobotis architects) με ανισόπεδους όγκους, έναν θόλο επενδεδυμένο με φύλλα τιτανίου και μια τεχνητή λίμνη (η οποία βέβαια δεν είναι πάντοτε γεμάτη...), που παραπέμπει στη διαχρονική σχέση της Πάτρας με το υγρό στοιχείο, δηλαδή τη θάλασσα.


Το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Πάτρας. Ξεχωρίζει ο θόλος, που είναι επενδεδυμένος με φύλλα τιτανίου. (Φωτογραφία: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΣ)

Το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Πάτρας. Ξεχωρίζει ο θόλος, που είναι επενδεδυμένος με φύλλα τιτανίου. (Φωτογραφία: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΣ)

Ως προς τη μόνιμη έκθεση, ξεδιπλώνεται σε τρεις αίθουσες: νεκρόπολης, ιδιωτικού και δημόσιου βίου. Κάποια από τα εκθέματα που μας έκαναν εντύπωση είναι η μυκηναϊκή πήλινη λάρνακα διακοσμημένη με χταπόδια και ψάρια, το λουλουδένιο νεκρικό στεφάνι που κοσμεί κρανίο, τα απίθανα ψηφιδωτά δάπεδα και βέβαια το ρωμαϊκό αγαλμάτιο της Αθηνάς, αντίγραφο του χρυσελεφάντινου του Παρθενώνα, που εντοπίστηκε τμηματικά (το 1896 και το 1911) σε δύο διαφορετικά σημεία στα Ψηλαλώνια.


Άποψη του Κάστρου της Πάτρας. (Φωτογραφία: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΣ)

Άποψη του Κάστρου της Πάτρας. (Φωτογραφία: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΣ)

Πέρα από το ιστορικό του ενδιαφέρον, αξίζει μια βόλτα μέχρι το Κάστρο, γιατί θα έχετε τη δυνατότητα να παρατηρήσετε την Πάτρα από ψηλά, να δείτε τον αστικό ιστό της με τα μιλιούνια πολυκατοικίες, αλλά και τα λιγοστά πλέον κεραμόσπιτα.

4. Λικέρ και λουκούμια τεντούρα

Βαρελάκια με «τσέρι μπράντι», ράφια γεμάτα μποτίλιες, μια παλιά διαφημιστική μακέτα των Αφών Χάχαλη, συσκευασμένα πακέτα λουκουμιών με γεύση τεντούρας, μπουκάλια με λικέρ μανταρίνι που εφαρμόζουν το ένα πάνω στο άλλο σαν κομμάτια Lego.


Τεντούρα Κάστρο-Γ.Π. Χάχαλης. Θα βρείτε μέχρι και ξερολούκουμο τεντούρας. (Φωτογραφία: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΣ)

Τεντούρα Κάστρο-Γ.Π. Χάχαλης. Θα βρείτε μέχρι και ξερολούκουμο τεντούρας. (Φωτογραφία: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΣ)

Το κατάστημα της ποτοποιίας Κάστρο (που ξεκίνησε από τον Γεώργιο Χάχαλη στη Χίο τον 19ο αιώνα και μεταφέρθηκε στην Πάτρα από τον Παναγιώτη Χάχαλη το 1939, για να ριζώσει για τα καλά εδώ) είναι μια όαση για τους λάτρεις των αρωματικών αλκοολούχων ποτών (με πιπερόριζα, θυμάρι, δυόσμο, ακόμα και γκρέιπφρουτ), για όσους αγαπούν το παραδοσιακό ηδύποτο της Πάτρας (που δίνει τη γεύση του ακόμα και σε ξερολούκουμα) και κυρίως για όσους εκτιμούν τη ρετρό αισθητική στον σχεδιασμό των προϊόντων, ιδωμένη μέσα από ένα καλαίσθητο, σύγχρονο βλέμμα.

5. Κυριακάτικο brunch στις Γέφυρες

«Ο αλουμινοκατασκευαστής, οι ξυλουργοί, οι ηλεκτρολόγοι, η αρχιτέκτονας Τατιάνα Δήμου, ο εικαστικός Κλεομένης Κωστόπουλος, τα μέλη του ΣΟΨΥ... Είναι πάρα πολλοί οι άνθρωποι που πραγματικά από το μηδέν άλλαξαν το μαγαζί», μας λέει ο κοινωνικός λειτουργός του Συλλόγου για την Ψυχική Υγεία Λάμπρος Αραπάκος για το –πρόσφατα ανακαινισμένο– καφέ Γέφυρες. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο στέκι της οδού Πατρέως, με ζωηρούς μπορντό τοίχους και μια πανέμορφη αυλή, στο οποίο εργάζονται άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας.


O Λάμπρος Αραπάκος στο καφέ Γέφυρες. (Φωτογραφία: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΣ)

O Λάμπρος Αραπάκος στο καφέ Γέφυρες. (Φωτογραφία: ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΣ)

Οι Γέφυρες φιλοξενούν συχνά πολιτιστικές εκδηλώσεις (από βιβλιοπαρουσιάσεις μέχρι βραδιές σινεμά και μουσικά events), φημίζονται για το κυριακάτικο brunch τους (με κροκ μεσιέ, κροκ μαντάμ, κέικ μαρμπρέ, κρέπες), αλλά και για τη ζεστασιά των ανθρώπων που δουλεύουν εκεί. Ένας από αυτούς είναι και η Μίνα, που γνωρίσαμε εμείς, μια επαγγελματίας που αγαπάει αυτό που κάνει, ίσως γιατί «είναι μια κοινωνική δουλειά, έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους, τους εξυπηρετείς με την ευγένεια, με το χαμόγελο. Κι αυτό το εισπράττει ο κόσμος και σ’ το ανταποδίδει». Περάστε για έναν καφέ!

ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟΣ: 201,5 ΧΛΜ. Με μιά ματιά.

Σε έναν νέο αυτοκινητόδρομο τα πρώτα σημεία που ελκύουν την προσοχή είναι οι «θεαματικές» κατασκευές: σήραγγες, γέφυρες, διαβάσεις και ανισόπεδοι κόμβοι. Η νέα Κορίνθου-Πατρών είναι διάσπαρτη από τέτοιου είδους παρεμβάσεις, οι οποίες ανεβάζουν το επίπεδο ασφάλειας και παράλληλα, έχοντας ενσωματωθεί αρμονικά στο τοπίο, εμπλουτίζουν τη διαδρομή με όμορφες εικόνες.
Ο αυτοκινητόδρομος ξεκινά από τον ανισόπεδο κόμβο Θήβας-Ελευσίνας και φτάνει έως τον ανισόπεδο κόμβο Μιντιλογλίου, με συνολικό μήκος 201,5 χλμ. Ένα από τα χαρακτηριστικά του είναι οι 29 νέες σήραγγες, συνολικού μήκους 25,6 χλμ.


Φωτογραφία: © ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Φωτογραφία: © ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Οι τέσσερις από αυτές αποτελούν σύμπλεγμα σηράγγων στην περιοχή της Παναγοπούλας, μεταξύ Αιγίου και Ρίου, εκεί όπου βρίσκεται και η τρίτη μεγαλύτερη σήραγγα στην Ελλάδα, μήκους 4 χλμ. Οι σήραγγες διαθέτουν δύο λωρίδες κυκλοφορίας, πέντε πάρκινγκ ανά κατεύθυνση και συνολικά 10 συνδετήριες σήραγγες. Tο σύμπλεγμα της Παναγοπούλας αποτελεί κατασκευαστική επιτυχία, καθώς η περιοχή παρουσίαζε ιδιαίτερα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά, που απαίτησαν ειδικές μελέτες για την κατασκευή του.


Φωτογραφία: © ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Φωτογραφία: © ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Εντύπωση προκαλούν επίσης οι 80 γέφυρες – με μεγαλύτερη αυτή στον ποταμό Κράθι, μήκους 190 μ. Υπάρχουν επίσης έξι ΣΕΑ (Σταθμοί Εξυπηρέτησης Αυτοκινητιστών), πέντε μετωπικοί σταθμοί διοδίων και εννέα πλευρικοί. Το συνολικό κόστος των διοδίων είναι 11,50 ευρώ.


Φωτογραφία: © ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Φωτογραφία: © ΚΩΣΤΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Στην Κορίνθου-Πατρών έχουν κατασκευαστεί 29 ανισόπεδοι κόμβοι, οι οποίοι συνδέουν με ασφάλεια τον αυτοκινητόδρομο με το υπόλοιπο οδικό δίκτυο και τις παρόδιες περιοχές. Το δίκτυό τους είναι πολύ πυκνό, αφού κατά μέσο όρο αντιστοιχεί ένας κόμβος σε κάθε επτά χιλιόμετρα δρόμου. Από αυτούς ξεχωρίζει σίγουρα ο υπερ-κόμβος του Ρίου, που στην τελική του μορφή θα εξυπηρετεί οκτώ διαφορετικές κατευθύνσεις και θα περιλαμβάνει τρεις άνω διαβάσεις και τρεις έξω κάτω διαβάσεις, δύο γεφυρώσεις του ποταμού Σέλεμνου και ράμπες εισόδου-εξόδου.