Το λέμε συχνά, πιο συχνά από ότι φαντάζεται κάποιος. Η λέξη "ήρωας" άλλωστε ενσαρκώνει τον καθέναν τον οποίο θαυμάζουμε.

Τον Γιώργο Καρυώτη τον χαρακτήρισαν έτσι κάποια μέσα ενημέρωσης όχι όμως ως ένδειξη θαυμασμού για τον ίδιο (αν και πράγματι θα μπορούσαμε) αλλά γι αυτό το οποίο κάνει και έζησε. 

Δουλεύει σκληρά στο πυροσβεστικό σώμα, όχι ως μόνιμος μισθωτός αλλά στην 6η ΕΜΑΚ Πάτρας και από τις αρχές του καλοκαιριού βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του πυρός βοηθώντας στην κατάσβεση των πυρκαγιών που κάποιοι συν-"άνθρωποί" μας έβαλαν. 

Προς τα τέλη Αυγούστου έζησε ένα πολύ δυσάρεστο περιστατικό το οποίο του ζητήσαμε να θυμιθεί λίγες ημέρες αφότου πήρε το εξιτήριο από το νοσηλευτικό ίδρυμα που ανάρρωνε. Ο λόγος δεν είναι να συγκινήσουμε -δεν θα επιλέγαμε άλλωστε μια δυνατή προσωπικότητα- αλλά να καταλάβουμε όλοι μαζί πως όλοι αυτοί που είναι στα σώματα ασφαλείας δεν είναι ήρωες, είναι άνθρωποι σαν και εμάς από τους οποίους μπορούμε να παραδειγματιστούμε και να ξεπεράσουμε κάθε δυσκολία.

"Ήμασταν δύο ομάδες σε ένα φαράγγι που είχε μεγάλη κλίση, στην μία μεριά του φαραγγιού ήμουν εγώ και δύο συνάδελφοι που ήταν πιο χαμηλόβαθμοι από εμένα όποτε κρίνοντας το σημείο ως αρκετά επικίνδυνο τους άφησα σε ένα πιο ασφαλές σημείο. Προτίμησα να πάω μόνος για κατάσβεση εκεί. Αφού κατέβηκα άκουσα ένα "κρακ" και πολύ γρήγορα κατάλαβα πως πρόκειται για κατολίσθηση. Ένας βράχος μεγέθους μιας πόρτας να φανταστείτε αποκολλήθηκε και έπεσε πάνω μου..

Τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα (20 εκατοστά πιο κοντά και ίσως να μην ήμουν αυτή την στιγμή ζωντανός). Στην συνέχεια ξεκίνησα να κάνω κωλοτούμπες και να πηγαίνω προς τα κάτω. Με τις όποιες δυνάμεις και αφού όπως εξήγησα στην αρχή το σημείο ήταν δύσβατο με αντίξοες συνθήκες και μεγάλη κλίση, αναρριχήθηκα στον σωλήνα κατάσβεσης μέχρι να φτάσω στο αυτοκίνητο. Αφού τα κατάφερα, έσβησα...", αναφέρει ο πυροσβέστης.


"Θα πρέπει να εκτιμάμε όλοι την υγεία μας..."

Πέραν της εκπαίδευσης του, ο Γιώργος Καρυώτης επισημαίνει πως για να συμπεριφερθεί έτσι μετά από ένα τέτοιο ατύχημα έπαιξε ρόλο η φυσική κατάσταση, ο εξοπλισμός και πάνω από όλα η ψυχραιμία.

"Η συνέχεια ήταν στο νοσοκομείο του Πύργου όπου μεταφέρθηκα. Η κινητοποίηση τόσο του αρχηγού της πυροσβεστικής αλλά και ανώτατων υπουργικών στελεχών ήταν μεγάλη και τους ευχαριστώ γι αυτό αφού έθεσαν ένα ελικόπτερο στην διάθεση μας εάν χρειαζόταν αεροδιακομιδή. Ύστερα από τις αξονικές εξετάσεις και ευτυχώς χωρίς κάποια εσωτερική αιμορραγία μεταφέρθηκα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείου του Ρίου όπου έμεινα μέχρι πριν λίγες ημέρες.

Θα ήταν λάθος αν έλεγα πως επηρεάστηκα θετικά ή αρνητικά από το περιστατικό. Είμαι αρκετά εγωιστής και οτιδήποτε δύσκολο για μένα είναι μια δοκιμασία (που ευτυχώς πέρασε). Το ένστικτο στο να βοηθάς να σώζεις ή να δίνεις στον συνάνθρωπο σου δεν σε εγκαταλείπει ότι και να συμβεί.

Ήταν ένα τυχαίο περιστατικό και μια δοκιμασία σαν όλες αυτές που περνάμε στη ζωή μας. Θα πρέπει να εκτιμάμε όλοι την υγεία μας και να αντιμετωπίζουμε κάθε πρόβλημα σαν ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί."

Ο νεαρός πυροσβέστης δεν θέλησε να αναφερθεί στα όποια προβλήματα που υπάρχουν στο σώμα, ούτε και στις ελλείψεις που δυστυχώς είναι πολλές. 


Κλείνοντας μας είπε, "Το πνεύμα είναι πρόθυμο, ψυχολογικά έχω συνέλθει όμως το σώμα αδύνατο. Σε 1,5 περίπου μήνα ευελπιστώ να επιστρέψω στα καθήκοντά μου". 

Σαν προπονητής πυγμαχίας και μάλιστα πολύ αγαπητός στον χώρο του αθλητισμού ο Γιώργος Καρυώτης αναφέρθηκε και στους αθλητές του, λέγοντας "Οι αθλητές μου είναι τόσο αγαπημένοι και μονανιασμένοι που δείχνουν κατανόηση για την κατάσταση μου. Έχω αφήσει ανθρώπους στην θέση μου που είναι ικανοί και "σαν να είμαι εγώ". Η σεζόν ξεκίνησε χωρίς εμένα στις 4 Σεπτέμβρη όμως θα καθοδηγώ και εγώ σε 1-2 εβδομάδες προφορικά βέβαια..."