Συγκεκριμένο και μονοδιάστατο προσανατολισμό, πήρε τις τελευταίες ημέρες, συνέντευξη του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων κ. Νικολάου Βούτση, και δη σε εκείνη του την αναφορά, που είχε σχέση με τη θρησκεία.

Αν όμως διαβάσει κάποιος πιο προσεκτικά τις δηλώσεις του Προέδρου της Βουλής και τις αποστεώσει από την προσπάθεια να εμπλέξει-ενοχοποιήσει, όλους δίχως διακρίσεις, όσους μιλούν για την πατρίδα τη θρησκεία και την οικογένεια, καταλήγει στο συμπέρασμα πως ο τρίτος τη τάξει πολιτειακός παράγοντας της χώρας (και όχι ένας πολίτης ή ένα πολιτικό κόμμα), θέτει επί της ουσίας, ένα ακόμα πιο σοβαρό θέμα, αυτό της Ελληνικής μας Ταυτότητας.

Αναφέρεται και σε άλλα, όπως στην αριστεία, αλλά και στη μεταμνημονιακή Ελλάδα, διαχωρίζοντάς την από την παλιά Ελλάδα (δεν διευκρινίζει ποια) αλλά και στις παραδόσεις, οι οποίες όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, κρατούν όσο η εποχή τους!! Το ερώτημα που προκύπτει αρχικά, είναι τι ανάγκασε, τον Πρόεδρο της Βουλής, να το κάνει τη συγκεκριμένη στιγμή.

Σε κάθε περίπτωση αμφισβητείται πως η βάση, επάνω στην οποία οικοδομείται η πολιτισμική ταυτότητα, είναι η ύπαρξη μιας κοινής και μακρόχρονης παράδοσης; Πως μέσω αυτής εκφράζεται, επιβεβαιώνεται και εν μέρει συγκροτείται η συλλογική ταυτότητα ενός λαού; Έχουμε ανάγκη σαν λαός και σαν έθνος, να διατηρήσουμε την εθνική ιστορική μνήμη, να διαδώσουμε και να συντηρήσουμε τον πολιτισμό της ελληνικής μας κοινότητας, με κοινή ταυτότητα, γλώσσα και κουλτούρα: Τι σημαίνει πατρίδα; Ποιος είναι ο Έλληνας;

Τίποτα από τα παραπάνω δεν επιτρέπεται να χαριστεί στην ακροδεξιά ή στη φιλελεύθερη δεξιά. Κατά την ταπεινή μου άποψη, για να φέρει στην επιφάνεια ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων ένα τόσο τεράστιο θέμα πρέπει:

- να έχει και απαντήσεις και θέσεις και προτάσεις, καθώς και ένα ισχυρό εθνικό πλαίσιο, υποστήριξης και διάδοσής τους. Να έχεις ξεκαθαρίσει σαν έθνος και σαν κράτος, με ποιο πλαίσιο θα σταθείς και θα επιβιώσεις στην παγκόσμια κοινότητα. Διαφορετικά η ατραπός είναι επικίνδυνη.

- να έχει λάβει, εκτός των άλλων υπόψη του, πως μία άλλη Ελλάδα (περισσότεροι από 5.000.000 Έλληνες) ζει και μεγαλουργεί και υπερηφανεύεται για την καταγωγή της και την Ελληνική της Ταυτότητα, σε 140 χώρες του κόσμου, η πλειοψηφία των οποίων ανήκει σε 2.000 ενορίες-κοινότητες. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών χαρακτηρίζονται Έλληνες, από 5 κυρίως χαρακτηριστικά (καταγωγή, γλώσσα, παραδόσεις, πολιτισμός, θρησκεία).

Είσαι υποχρεωμένος για να επιβιώσεις σαν έθνος, να περιγράψεις τον Έλληνα, την Ελλάδα, με συγκεκριμένα και «χειροπιαστά» χαρακτηριστικά, τα οποία θα αντέξουν και στο μέλλον, όπως πολύ εύστοχα έκανε ο Ιωάννης Καποδίστριας. Ο Ουίλλμοτ Όρτον, υφυπουργός του Πολέμου και Αποικιών της Αγγλίας του είχε θέσει το ερώτημα: «Τι θα πρέπει να εννοήσουμε σήμερα όταν μιλάμε για την Ελλάδα;». Ο Καποδίστριας απάντησε:

«Το Ελληνικόν Έθνος αποτελείται από ανθρώπους, οι οποίοι από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως δεν έπαυσαν να ομολογούν την πιστότητά τους στην ορθόδοξη πίστη τους, δεν σταμάτησαν ποτέ να ομιλούν την γλώσσα των πατέρων τους, την ελληνική, και παρέμειναν ακλόνητοι υπό την πνευματική ή κοσμική δικαιοδοσία της εκκλησίας τους, σε οποιοδήποτε μέρος της τουρκοκρατουμένης πατρίδας τους και άν ευρίσκονταν».

Πάνω στα στοιχεία της Ταυτότητάς μας, στηρίξαμε τον αιματηρό αγώνα της Ανεξαρτησίας και απαιτήσαμε τη συγκρότηση δικού μας κράτους, από τη διεθνή κοινότητα. Το ίδιο έχουν αποφασίσει και οι πρώτες μετά τη απελευθέρωση Εθνοσυνελεύσεις μας, οι οποίες και έβαλαν τη βάση, για έναν κοινό βηματισμό. Έπρεπε να στηρίξουν την ύπαρξη του ελληνικού έθνους. Να στήσουν κράτος. Η σημερινή Ελλάδα είναι συνέχεια εκείνης.

Βέβαια αμέσως μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, όλα ερμηνεύτηκαν και εξελίχθησαν κατά το δοκούν. Η σημερινή κρίση της χώρας, ουσιαστικά ξεκίνησε από την παραχάραξη της Ελληνικής Ταυτότητας. Οι «κοτζαμπάσηδες» όχι μόνο της εποχής εκείνης, αλλά και οι μετέπειτα, επί δυο σχεδόν αιώνες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, κατάφεραν να αλλοιώσουν υπέρ των συμφερόντων μικρών ομάδων εξουσίας, τα χαρακτηριστικά της Ελληνικής Ταυτότητας, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί η χώρα, σε μια αέναη κρίση αξιών, η οποία κορυφώθηκε στις μέρες μας και με την οικονομική κρίση.

Σε κάθε περίπτωση, χαρακτηριστικά της Ελληνικής Ταυτότητας, διαφοροποιούνται ή συμπληρώνονται ανάλογα την εποχή, αλλά δεν εξαλείφεται η Ταυτότητα μας. Διότι τότε παύει να υπάρχει έθνος. Να τα τροποποιήσουμε; Με ποια χαρακτηριστικά θα τα αντικαταστήσουμε; Εκτός και αν πιστέψουμε στη μηδενιστική θεώρηση του έθνους, σε έναν «πραγματικό διεθνισμό», στον οποίο η ταξική αλληλεγγύη, θα εξουδετερώσει και θα εξαλείψει τους εθνικούς διαχωρισμούς. Η ίδια η ιστορία όμως, διέψευσε την προσδοκία αυτή.

Εν κατακλείδι ο Πρόεδρος της Βουλής άνοιξε μόνος του ένα τεράστιο θέμα, το οποίο καλείται να κλείσει άμεσα, γιατί η κρίση της ιστορίας είναι αμείλικτη. Αυτό δεν αφορά μόνο πρόσωπα αλλά και λαούς. Επαναλαμβάνουμε κι πάλι, πως τίποτα από τα παραπάνω δεν επιτρέπεται να χαριστεί, στην ακροδεξιά ή στη φιλελεύθερη δεξιά.

σ.σ. Ο Νίκος Τζανάκος είναι επικεφαλής Δημοτικής Παράταξης στην Πάτρα. Έχει σπουδάσει Ελληνικό Πολιτισμό και κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο στην Εκπαίδευση Ενηλίκων.