Ιδιαίτερα καυστικός, ο Μαστοράκης ξεσπά μέσα από τον λογαριασμό του στο facebook κατά του Αντώνη Ρέμου. Ο γνωστός δημοσιογράφος δήλωσε χαρακτηριστικά:«Η χρόνια δυστυχία του κενού».

Το να πας στη Μύκονο, να αράξεις το σκάφος σου και να πληρώσεις ενα χιλιάρικο το κεφάλι για ν’ ακούσεις τους ΡεΡα (Ρεμο και Ραμαζοτι) να τραγουδούν για δυο (σκαρτες) ώρες, προϋποθέτει μια τάση ψευτοδιασκεδασης όπου οι διασκεδάζοντες υποκύπτουν στη νεοπλουτιστικη μαζοχιστική θεωρία “όσο πιο ακριβά το πληρώνω, τόσο πιο πολύ το ευχαριστιέμαι.”

Πολλοί άλλωστε (κυρίως αρσενικοί) αυτό το modus vivendi το έχουν εξασκήσει εντατικά με τις επώνυμες (η “celeb”) βίζιτες. Το να ανοίγεις σαμπάνιες-γίγαντες με κοστος δεκα χιλιάρικα τη μια, για να εκφράσεις την ικανοποίηση σου επειδή έχεις και ξοδεύεις τοσο ανόητα, είναι αρχή μανιοκατάθλιψης και δυστυχία αδειοσύνης.

Ο Ρέμος είναι ένας αποδεκτός πλην μέτριος τραγουδιάρης πίστας και ο Ραμαζότι ένας (για πολλούς) θαυμάσιος cantautore. Όμως η εκδήλωση θαυμασμού και για τους δυο, οταν συνοδεύεται από ακραίες επιδεικτικές συμπεριφορές, εμένα προσωπικά με κάνει να σκέφτομαι: αν έμπαινε η δίωξη ναρκωτικών και άλλοι κλάδοι της ΕΛΑΣ τη νύχτα εκείνη της μεγάλης σφαγης (των ευρω,) πόσοι από τους ανοιχτοχέρηδες θα κατέληγαν στη ΓΑΔΑ με διώξεις οικονομικών και άλλων εγκλημάτων;

Το ξέρουμε δα από άλλα κεφάλαια της ίδιας ιστορίας πως οι έμποροι ναρκωτικών, όπλων, λευκής (η αλλού χρώματος) σάρκας αρέσκονται στο να προκαλούν την τύχη τους επιδεικνύοντας το χρήμα που εγκληματικά και παράνομα τσέπωσαν. Γι αυτό και η “κοσμική” Αθήνα, σε μεγάλο μέρος, από τέτοιους αποτελείται και τα tabloids κάτι τέτοιους υμνούν, μέχρι τη σύλληψη και φυλάκιση τους.”