Τον συναντήσαμε στην Πάτρα, λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση της παράστασης Εβίτα που κατά γενική ομολογία «έσκισε», τόσο στον Πειραιά, όσο και στην Θεσσαλονίκη που ανέβηκε.

Γι' αυτό και την νέα χρονιά τον χειμώνα το μιούζικαλ, σε μορφή ροκ όπερας θα ξανανέβει στο θεατρικό σανίδι, αφού ο κόσμος το αγκάλιασε από την πρώτη μέρα.

Ο Ανδρέας Βούλγαρης, ο Πατρινός ηθοποιός που συναντήσαμε, έχει πάρει μέρος σε αρκετά μιούζικαλ από το 2012 και μετά, από την στιγμή δηλαδή που ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Βογιαντζή -Τράγκα και ξεκίνησε την καριέρα του, αλλά και το ταξίδι του στον χώρο της ηθοποιίας και της υποκριτικής.

Ένα ταξίδι που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, με εμπειρίες και γνώσεις, αλλά και πάνω στην βάση μία καριέρας που συνεχώς δείχνει ανερχόμενη. Πλέον, ο Ανδρέας Βούλγαρης ετοιμάζεται για τη νέα παράσταση που θα πάρει μέρος, σε ένα ακόμα μιούζικαλ που θα ανέβει το φετινό καλοκαίρι.

Ο λόγος για το «Πρώτο μας πάρτι» σε σκηνοθεσία Μάκη Δελαπόρτα και πρωταγωνιστές, τον Δάκη, τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς, την Μπέσυ Αργυράκη και δεκάδες ακόμα πρόσωπα, σε μία παράσταση που θα έχει έντονο το άρωμα της νοσταλγίας της εποχής του ’70, κάνοντας περιοδεία σε διάφορα μέρη της Ελλάδος.

Ο Πατρινός ηθοποιός μίλησε στο patrasevents.gr για την Εβίτα, τα μιούζικαλ, το θέατρο που ανθεί, για τις καταστάσεις που ζει η νέα γενιά, για την τηλεόραση και το Survivor, για την Πάτρα, αλλά και για την απόφαση του να γίνει ηθοποιός, ακούγοντας την βαθύτερη επιθυμία της ψυχής. Επίσης, μίλησε και για το όνειρο που έχει, σε μία συνέντευξη «εξομολόγηση» που αξίζει να διαβάσετε.


"Η Εβίτα πάνω από όλα ήταν μαχήτρια"

P.E. Η Εβίτα είναι μια παράσταση που έχει συγκεντρώσει δεκάδες ταλαντούχους ηθοποιούς, χορευτές, τραγουδιστές της νέας γενιάς που έδειξαν πάνω στη σκηνή τις μεγάλες τους δυνατότητες. Η παράσταση αυτή είναι και ένα μήνυμα της νέας γενιάς καλλιτεχνών, σε εποχές Survivor;

"Το ταλέντο της νέας αυτής γενιάς υπήρχε πάντα. Πλέον όμως μέσα από την παράσταση μπορούμε να το καλλιεργήσουμε, να το δουλέψουμε όπως πρέπει, έχοντας δίπλα μας σωστούς δασκάλους και να το βγάλουμε όλο αυτό πάνω στη σκηνή.

Τώρα το survivor είναι ένα άλλο θέμα που από την στιγμή που το βλέπει τόσος κόσμος, δεν θα πρέπει να το αμελήσουμε, ως ένα κοινωνικό φαινόμενο το οποίο έχει κάποιες βαθύτερες ρίζες και αιτίες. Αν με ρωτούσες όμως τι μετράει, ταλέντο ή reality θα σου απαντούσα σίγουρα ταλέντο και μακάρι σε αυτό να έδινε ακόμα μεγαλύτερη αξία ο κόσμος".

P.E. Μέσα από την παράσταση αυτή, τι άποψη έχεις σχηματίσει για την ιστορική προσωπικότητα της Εβίτα και ποιο στοιχείο αυτής προσπαθήσατε να αναδείξετε στο έργο;

"Η Εβίτα ήταν μία μαχήτρια. Ξεκίνησε από μία φτωχή οικογένεια και έγινε αυτή που έγινε, δίνοντας χρήματα στον λαό, μοιράζοντας την εξουσία και περιορίζοντας την δύναμη του στρατού.

Δεν το έβαλε κάτω ήξερε να αγωνίζεται, ακόμα και όταν ήρθε αντιμέτωπη με το σοβαρό πρόβλημα της υγείας της. Αυτό το στοιχείο της νομίζω ότι μπορεί να κρατήσει ο θεατής μέσα από την παράσταση".

P.E. Η Ελλάδα μέσα από αυτή την κρίση που διανύει έχει ανάγκη από Εβίτες. Πώς θα μπορούσαν αυτές να μπουν μπροστά, με δεδομένη την κατάσταση που επικρατεί σε όλα τα επίπεδα της χώρας μας;

"Κάπου είχα διαβάσει σε ένα βιβλίο ότι αν ένας λαός περιμένει τον ήρωα του για να κάνει κάτι, τότε δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ τίποτα. Πιστεύω ότι είναι περισσότερο θέμα συνολικό. Εμείς οι ίδιοι θα πρέπει να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας.

Η Ελλάδα, άλλωστε, έχει ένα νωθρό σύστημα, σε όλα τα επίπεδα που πολλές φορές σου δίνει την αίσθηση ότι τα πάντα ξεπουλιούνται, κάτι που φυσικά δεν θα ευνοούσε την εμφάνιση μιας Εβίτα".


"Το μιούζικαλ με θέλει, εγώ θέλω το σανίδι"

P.E. Τι είναι αυτό που εισπράξατε όλες αυτές τις μέρες από το κοινό και που νομίζεις ότι οφείλεται αυτή η αγάπη του κόσμου;

"Είδαμε κόσμο που είχε όρεξη και διάθεση για θέατρο. Κοινό που αγάπησε το μιούζικαλ μέσα από την Εβίτα, έναν κόσμο που ταυτίστηκε με την παράσταση και το έργο, αφού μίλησε στην καρδιά του. Η Εβίτα πέρα από το ερωτικό στοιχείο, περνούσε μηνύματα στον κόσμο, διαχρονικά και επίκαιρα. Σημαντικό όμως ρόλο έπαιξε και η όλη ομάδα που είχαμε, που κατάφερε να αποδώσει το έργο με τέτοιο τρόπο που να αγαπηθεί από τον κόσμο".

P.E. Η Εβίτα είναι μία παραγωγή που δίχως άλλο ξεχώρισε όχι μόνο για την ποιότητα της, αλλά και λόγω του πλούτου της αφού φάνηκε ότι επενδύθηκαν πάνω σε αυτή αρκετά χρήματα. Υπάρχει μία τάση από τους θεατρικούς παραγωγούς για τέτοιες ποιοτικές και συνάμα θεαματικές παραστάσεις σε εποχές κρίσης;

"Ο καθένας στην δουλειά του πιστεύω ότι θέλει να δίνει το καλύτερο που μπορεί από όλες τις απόψεις. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος θέλει να δημιουργήσει μία φθηνή παραγωγή μόνο και μόνο για να πει ότι ανέβασε μία παράσταση και να πάρει από αυτή. Φέτος ειδικότερα, παρά την κρίση που ζούμε είδα μία τάση που ήταν στην λογική να δώσουμε κάτι καλό για να πάρουμε κάτι καλό".

P.E. Το μιούζικαλ είναι ένα ξεχωριστό είδος θεάτρου. Υπάρχει υποδομή, ταλέντο αλλά και ανταπόκριση από τον κόσμο για να αναπτυχθεί εδώ στην Ελλάδα;

"Ο κόσμος διψάει για μιούζικαλ. Είναι ένας είδος που συνδυάζει χορογραφία, πρόζα, μουσική, ένα δύσκολο είδος για τον κάθε ηθοποιό ή χορευτή αφού θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι όλα χρειάζονται να γίνονται αστραπιαία σε συγκεκριμένους χρόνους. Ταλέντο πάντως σίγουρα υπάρχει και αυτό φάνηκε και μέσα από την Εβίτα και νομίζω και η αγάπη από τον κόσμο που το θέλει και το έχει αγκαλιάσει".

P.E. Εσύ είσαι ένας ηθοποιός που έχει παίξει σε αρκετά μιούζικαλ. Τι είναι αυτό που σε τραβάει εκεί;

"Το μιούζικαλ πράγματι έχει δείξει ότι με θέλει. Εγώ από την πλευρά μου θέλω να είμαι με κάθε τρόπο πάνω στο θεατρικό σανίδι. Στο μιούζικαλ μου αρέσει αυτή η δυνατότητα που δίνεται στον ηθοποιό να εκφραστεί με όλους τους τρόπους που υπάρχουν πάνω στο σανίδι, με τον χορό και την κίνηση, με το τραγούδι και την μουσική, με τα λόγια και την υποκριτική. Είναι ένα στοιχείο που δεν υπάρχει στην πρόζα".  

P.E. Τι είναι αυτό που θα σου μείνει από την Εβίτα και θα κρατήσεις μέσα σου για τις επόμενες σου δουλειές;

"Καταρχήν γνώρισα υπέρ ταλαντούχα άτομα. Έχουμε φτιάξει μία φανταστική ομάδα που αποτελείται από ταλαντούχους ανθρώπους από τους οποίους ο καθένας στο είδος του θα έλεγα ότι είναι σολίστας.

Με τα παιδιά αυτά είμαστε φίλοι πλέον, ενώ συνεργάστηκα με σημαντικούς ανθρώπους, όπως ο σκηνοθέτης μας, ο Δημήτρης Μαλισόβας, που είναι ένας άνθρωπος που καταφέρνει και περνάει αυτό που θέλει με έναν ιδιαίτερα ήρεμο τρόπο που σε κερδίζει και η Νάντια Μπουλέ ένα ταλαντούχο κορίτσι και μία υπέροχη προσωπικότητα. 

Σημαντικοί δάσκαλοι επίσης για όλους εμάς ήταν ο μαέστρος Αλέξιος Πρίφτης και στις χορογραφίες ο Νίκος Μαριάνος. Όσο για αυτή καθαυτή την παράσταση το στοιχείο που μου μένει είναι η μάχη και η δίψα για τον αγώνα και ότι ποτέ δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω".


"Σε κάθε κρίση το θέατρο αναβιώνει"

P.E. Ζούμε σε εποχές κρίσης, βλέπουμε όμως και μία ανάπτυξη του θεάτρου, με τον κόσμο να γεμίζει τις αίθουσες. Που νομίζεις ότι οφείλεται;

"Ιστορικά σε κάθε περίοδο κρίσης το θέατρο αναβιώνει και γνωρίζει μία περίοδο ανάπτυξης. Δεν ξέρω που μπορεί να οφείλεται. Ίσως ο κόσμος να το παίρνει εγωιστικά και να λέει κόντρα στις δύσκολες εποχές θα ψυχαγωγηθεί και θα περάσει καλά ή να ταυτίζεται ακόμα περισσότερο με ηθοποιούς και θεατρικά κείμενα που ακουμπούν στην καρδιά του. Το θέατρο έτσι και αλλιώς εκπέμπει μία περίεργη χημεία και μπαίνοντας σε μία θεατρική αίθουσα γίνεσαι αποστολέας, αλλά και παραλήπτης ταυτόχρονα δεκάδων επικοινωνιακών διαδρομών".

P.E. Με βάση αυτές τις γεμάτες θεατρικές αίθουσες υπάρχει πλέον στροφή της νέας γενιάς προς την ψυχαγωγία και όχι τόσο στην διασκέδαση;

"Οι νέες γενιές είναι αλήθεια ότι έχουν στραφεί προς το θέατρο. Τους αρέσει να ψυχαγωγούνται μέσω αυτού και να περνάνε καλά, αλλά και να παίρνουν μηνύματα από εκεί. Δεν ξέρω που μπορεί ακριβώς να οφείλεται αυτό, όμως θεωρώ ότι είναι κάτι ιδιαίτερα θετικό, με ικανοποιεί και με κάνει να χαίρομαι γι' αυτό που κάνω".

P.E. Σε είδαμε τελευταία στους "Συμμαθητές". Τι άποψη έχεις για την τηλεόραση γενικότερα;

"Η τηλεόραση είναι μία τεράστια δύναμη. Μπαίνει στο σπίτι του καθενός μας, ταυτίζεται ο κόσμος με αυτήν, γίνεται η παρέα του και η συντροφιά του. Έχει σίγουρα να δώσει πολλά και σίγουρα μέσα από αυτήν έχουν γίνει υπέροχες δουλειές που έχουν αφήσει εποχή. Ακόμα και οι Συμμαθητές στην οποία πήρα για λίγο μέρος ήταν μία αρκετά καλή δουλειά, με όμορφο αποτέλεσμα. Τώρα αν με ρωτήσεις αν μου αρέσει περισσότερο το θέατρο ή η τηλεόραση θα σου απαντούσα ότι μου αρέσει πάνω από όλα η υποκριτική".


"Στο Survivor δεν θα πήγαινα να παίξω"

P.E. Στο Survivor θα έπαιρνες ποτέ μέρος;

"Αν δεν υπήρχαν οι κάμερες ίσως να το σκεφτόμουν. Τώρα σίγουρα όχι. Μου αρέσουν τα αγωνίσματα, όμως δεν μου αρέσει να εκτίθεμαι δημόσια. Δεν θα πήγαινα, όμως σίγουρα δεν καταδικάζω όσους θα πήγαιναν ή όσους το βλέπουν. Προτιμώ όταν δεν είμαι πάνω στο σανίδι και δεν παίζει θέατρο να είμαι ο εαυτός μου, πράγμα που εγώ προσωπικά, με όλες αυτές τις κάμερες δεν θα μπορούσα να είμαι".

P.E. Πρόσφατα έγινε μία δήλωση από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Πατρών, από έναν κατά γενική ομολογία μεγάλο ηθοποιό, τον Κώστα Καζάκο που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Τι άποψη έχεις για αυτό;

"Ξέρω ότι υπήρξαν πολλές αντιδράσεις, όμως δεν έχω δει τι ακριβώς έχει πει και με ποιον τρόπο το είπε. Οπότε δεν θα ήθελα να εκφράσω κάποια θέση. Γνωρίζω όμως ότι ο Κώστας Καζάκος είναι ένας άνθρωπος του πνευματικού κόσμου, ένας άνθρωπος λόγιος που έχει διαβάσει πολύ, σίγουρα περισσότερο από όλους εμάς. Νομίζω ότι μεταφράστηκε διαφορετικά αυτό που ήθελε να πει ή ήθελε να πει κάτι άλλο και βγήκε διαφορετικά".

P.E. Ποια νομίζεις ότι είναι η θέση του πνευματικού κόσμου σε αυτό που ζει η νέα γενιά;

"Έχω σχηματίσει την άποψη ότι θέλει να βοηθήσει και πιστεύει στην νέα γενιά. Όμως δεν ξέρω με ποιον τρόπο μπορεί να βοηθήσει και πως μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο. Ύστερα είναι και το άλλο. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει εμπειρίες και βιώματα για να μπορεί να προχωρήσει και να εξελίσσεται, δεν είναι αρκετό να ακούει μόνο συμβουλές, αλλά να ζει αυτό που θέλει, να ζει την κάθε στιγμή όποιο και αν είναι το κόστος".

P.E. Για την νέα γενιά τι έχεις να πεις;

"Βλέπω πολλά νέα παιδιά, μέλη όχι τόσο της δικής μου γενιάς, αλλά και αυτών που ακολούθησαν, μικρά παιδιά που είναι όλη την μέρα με ένα κινητό στο χέρι ή με ένα tablet και σερφάρουν στο διαδίκτυο. Και αναρωτιέμαι. Η δική μου γενιά έφαγε τα μούτρα της στην αλάνα, έπαιξε στις πλατείες, μύρισε το χώμα. Αυτή η νέα γενιά πως θα μπορέσει να νιώσει την ποίηση του Ελύτη, του Σεφέρη, αν δεν δει τον ήλιο, την γεύση της θάλασσας; Πώς θα καταλάβει σε τελική ανάλυση την τέχνη";


"Κάτι με τράβηξε, μία δύναμη..."

P.E. Έχεις φύγει εφτά χρόνια περίπου από την Πάτρα. Τι είναι αυτό που θυμάσαι πάντα από αυτή και κουβαλάς πάντα μέσα σου;

"Πολλά πράγματα, όχι ένα. Πέρα από την οικογένειά μου και την ανιψούλα μου που υπεραγαπώ, μου έχει λείψει η αίσθηση της θάλασσας. Στην Αθήνα ζω στο κέντρο. Στην Πάτρα μου άρεσαν αυτές οι βόλτες με τα πόδια κατά μήκος της θάλασσας. Μου έχουν λείψει οι παρέες μου, οι βόλτες με τους φίλους μου στο βουνό. Σε γενικές γραμμές η ποιότητα ζωής που έχετε εδώ στην Πάτρα δεν συγκρίνεται με αυτή της Αθήνας, είναι κατά πολύ ψηλότερη. Όμως στην Αθήνα υπάρχει το θέατρο".

P.E. Ξεκίνησες από την πυγμαχία και τον χώρο του αθλητισμού. Σε έχει βοηθήσει αυτό στον θέατρο;

"Δεν το συζητώ. Η πειθαρχία ήταν ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που μου έδωσε η πυγμαχία, όχι μόνο για το θέατρο, αλλά και γενικότερα για την ζωή μου. Μου έμαθε να ελέγχω τα όρια μου, προς τα που θα πρέπει να κινηθώ και να γνωρίσω έτσι καλύτερα τον Ανδρέα. Μέσα από τον αθλητισμό έμαθα να βάζω στόχους και να κινούμαι με βάση αυτούς, ένα στοιχείο που είναι σημαντικό και απαραίτητο για ένα ηθοποιό που βρίσκεται πάνω στο σανίδι.

Στον αθλητισμό χρειάζεται να είσαι 100% συγκεντρωμένος πάνω σε αυτό που κάνεις, κάτι που ισχύει με το ίδιο ακριβώς ποσοστό και για το θέατρο. Πάνω από όλα ο αθλητισμός με βοήθησε στο να μάχομαι, να μην τα παρατάω, να συνεχίζω ακόμα και όταν πέφτω κάτω, ξέροντας ότι αν έχω την υγεία μου, θα καταφέρω αυτό που θέλω και θα το πετύχω".

P.E. Κοιτάζοντας πίσω την διαδρομή σου, όταν σηκώθηκες και έφυγες για να ακολουθήσεις το όνειρό σου, σε έναν χώρο που δεν είχες καμία σχέση μέχρι τότε, τι σκέφτεσαι;

"Ήταν η έκφραση της βαθύτερης επιθυμίας που είχα μέσα μου και που μέχρι τότε έκρυβα. Δεν ξέρω αν ήταν τρέλα, αν και όλοι οι ηθοποιοί κρύβουμε μέσα μας μια τρέλα, όμως η δύναμή της ήταν τόσο μεγάλη που τίποτα δεν μπορούσε να με σταματήσει και να μου σταθεί εμπόδιο.

Ήρθε αυτόματα, μεταφυσικά κάπως, χωρίς να είμαι σε θέση να πω αν την ακολούθησα συνειδητά ή ασυνείδητα, όμως σίγουρα άκουσα μέσα μου τον Ανδρέα να μου μιλάει και να με σπρώχνει προς τα εκεί. Ίσως αυτή τελικά να ήταν και η δύναμη η οποία υπάρχει ακόμα και μου δίνει την ώθηση στο να συνεχίζω".


"Όνειρο μου η Αρχαία Επίδαυρος"

P.E. Πες μου ένα όνειρο που έχεις για την καριέρα σου και που θα ήθελες να πετύχεις;

"Το όνειρό μου είναι να παίξω κάποιον ρόλο στο θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. Είμαι λάτρης του Αρχαίου Δράματος και εύχομαι ο Θεός να με αξιώσει και να μου το δώσει κάποια στιγμή της ζωής μου το όνειρο αυτό".