Ο Μάρτιν ΜακΝτόνα θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς, σύγχρονους θεατρικούς συγγραφείς. Έχει αναπτύξει ένα πολύ ιδιαίτερο, προσωπικό ύφος γραφής, επιλέγοντας θέματα σκοτεινά, χαρακτήρες-αντιήρωες και μία γλώσσα καθημερινή με μεγάλες δόσεις ποιητικότητας, συνοδευόμενη από το πιο σκοτεινό χιούμορ. Το έργο του «Ο μαξιλαρένιος» («The pillowman») ανέβηκε πρώτη φορά από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας το 2003, κερδίζοντας το 2004 το Βραβείο Olivier για καλύτερο νέο έργο και γνωρίζοντας άμεσα ανεβάσματα σε πολλές άλλες χώρες.

Πρόκειται για ένα έργο πολλαπλών αναγνώσεων. Μία σκοτεινή αλληγορία για την χαμένη αθωότητα, ένας ύμνος στην παιδική ηλικία που κατασπαράσσεται από τον κόσμο των ενηλίκων, ένα έργο για την αγωνία του αληθινού δημιουργού και την φύση και τις πηγές της τέχνης ή μία πολιτική παραβολή; Όποια απάντηση και να δώσει κανείς, δεν θα αστοχήσει, καθώς το έργο καλύπτει καίρια όλα τα προαναφερθέντα θέματα. Και ίσως αυτό να είναι που μεγαλώνει ακόμα περισσότερο την αξία του: το ότι επιθυμεί να μιλήσει για την παιδική ηλικία και την απώλεια της αθωότητας, κατασκευάζοντας ένα ολόκληρο σύμπαν μυθοπλασίας, με εξαιρετικά πλασμένους χαρακτήρες, φορτωμένοι ο καθένας με το δικό του σκοτεινό μυστικό και παρελθόν και μια προσωπική ιστορία που θα στιγματίσει την μεταξύ τους σχέση και αλληλεπίδραση.

Σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς που δεν κατονομάζεται, ένας συγγραφέας, ο Κατουριάν Κατουριάν Κατουριάν, συλλαμβάνεται από την αστυνομία και ανακρίνεται σχετικά με τις ιστορίες που γράφει, χωρίς όμως να μπορεί να μαντέψει αρχικά το γιατί. Ιστορίες που δεν έχουν δημοσιευτεί ποτέ, -εκτός από μία-, ιστορίες σκοτεινές, που περιστρέφονται γύρω από παιδιά που υποφέρουν, παιδιά που κακοποιούνται, παιδιά που πεθαίνουν. Γρήγορα θα μάθει πως η μεγαλύτερη αδερφή του, η Μίσα, η οποία έχει μια μορφή νοητικής στέρησης, έχει επίσης συλληφθεί και βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο, ενώ και οι δυο τους κινδυνεύουν με την κατηγορία του φόνου παιδιών, καθώς, τον τελευταίο καιρό, παιδιά εξαφανίζονται υπό τις ίδιες μυστηριώδεις συνθήκες που περιγράφει ο Κατουριάν στις ιστορίες του.
Διάλογοι σε καταιγιστικό ρυθμό, που σπάει εύστοχα η ενσωματωμένη αφήγηση των ιστοριών του Κατουριάν, γλώσσα ανάμεικτη, αποχρώσεις τρυφερές και σκληρές μαζί, μια πλοκή αστυνομική με στοιχεία θρίλερ, η μοίρα και η αγωνία του καλλιτέχνη σε πρώτο πλάνο και φυσικά, στο κέντρο όλων αυτών, τα παιδιά…

Η παράσταση στέκεται αντάξια ενός έργου που έχει αγαπηθεί όσο λίγα, επιλέγοντας να φωτίσει κυρίως το υποδόριο και σαρδόνιο χιούμορ του κειμένου, κρατώντας παράλληλα στο ζενίθ την αγωνία του θεατή, έχοντας βρει τον ρυθμό και τις ανάσες του έργου, με μία σκηνοθεσία που αποφεύγει έξυπνα να εστιάσει στο δραματικό κομμάτι τις στιγμές που το κείμενο θα κινδύνευε να γίνει μελοδραματικό και επιλέγει να το αποφορτίσει και να το ελαφρύνει. Το σκηνικό οπτικοποιεί και συνάδει με την γύμνια, την ασχήμια και την έλλειψη κάθε νότας ανθρωπιάς σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Ταιριαστές οι ενδυματολογικές επιλογές και πειστικό το μακιγιάζ.

Αν όμως όλα τα στοιχεία της παράστασης (σκηνοθεσία, σκηνικά, φωτισμοί, μουσική) αναδεικνύουν το κείμενο και λειτουργούν υπέρ του έργου, αυτό που το απογειώνει είναι οι ερμηνείες των τεσσάρων πρωταγωνιστών. Ο Μάριος Παπαχριστόπουλος, στον ρόλο του συγγραφέα είναι εξαιρετικός. Ο Κατουριάν του φοβάται, απορεί, εξανίσταται, ελπίζει, απελπίζεται, αγαπάει την αδερφή του και λατρεύει τα κείμενά του, τόσο αβίαστα και οργανικά, με αξιοζήλευτη δεξιοτεχνία, ενώ αποδεικνύεται και έξοχος αφηγητής. Η Κατερίνα Σακκαλή στον ρόλο της Μίσα είναι άκρως συγκινητική για την ειλικρίνεια και την απλότητα της ερμηνείας της, μια ερμηνεία γεμάτη τρυφερότητα, στοιχεία παιδικής αφέλειας, χιούμορ και ευαισθησίας και φυσικά έλλειψη επίγνωσης του κακού. Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινόπουλος έχτισε μια καλοζυγισμένη περσόνα για τον Άριελ, τον «κακό μπάτσο» με την στερημένη παιδική ηλικία. Τέλος, ο Τόλης Κοκκινόπουλος, ο «καλός» μπάτσος που ηγείται της έρευνας και της ανάκρισης, ο πιο αποστασιοποιημένος ίσως χαρακτήρας του έργου, βρήκε μικρά, κωμικά τρικ που να αντισταθμίζουν τον κυνισμό του ρόλου του, με την ερμηνευτική δύναμη και στιβαρότητα του ηθοποιού να αντανακλά με επιτυχία την στιβαρότητα και εξουσία του ρόλου.

Συνολικά, πρόκειται για μια παράσταση ποιότητας, παλλόμενη και περιεκτική, τρυφερή και σκληρή, που σε κρατάει καθηλωμένο από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό της.

«Ο μαξιλαρένιος» («The pillowman»)

Συντελεστές παράστασης

Συγγραφέας: Μάρτιν ΜακΝτόνα
Σκηνοθεσία : Τόλης Κοκκινόπουλος
Πρωτότυπη Μουσική : Μάριος Παπασούλης (Μουσικός Παραγωγός) 
Φωτογραφίες – Βίντεο : Γιώργος Αληβρούβας
Ενδυματολόγος : Σεβαστή Θεολόγη
Μακιγιάζ : Βούλα Ντερντέ
Τεχνική Ομάδα - Υποστήριξη : Γιάννης Κωνσταντινόπουλος, Αλεξία Μακρή, Βάσω Σίψα, Αλέξανδρος Βάκρινος, Χάρης Μουτσάτσος
Μετάφραση – Διασκευή : Τόλης Κοκκινόπουλος
Παίζουν : Κωνσταντίνος Κωνσταντινόπουλος , Μάριος Παπαχριστόπουλος , Τόλης Κοκκινόπουλος , Κατερίνα Σακκαλή

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

22-23 Απριλίου 2017
Ώρα έναρξης : 21:30 προσέλευση εφικτή από τις 20:45
Θέατρο : Γραμμές Τέχνης – Μαιζώνος 271 , Πάτρα

Πληροφορίες – Κρατήσεις : 6982804531 – 6978159059
Διάρκεια : 120’
Γενική είσοδος : 8€

*Κατάλληλο μόνο για άτομα άνω των 17 ετών
**Το εγχείρημα της ομάδας "Καρτέλ" τελεί υπό την αιγίδα του πολιτιστικού συλλόγου Δαφνών Αιγιαλείας.
Poster design: Aris Christou
Photography: Giorgos Alivrouvas