Η κρίση δεν έχει λύση για τους δημοσιογράφους και τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, οι οποίοι στην καλύτερη περίπτωση χρειάζεται να εργάζονται σε δύο με τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα και να συμπληρώσουν έναν μισθό της… προ κρίσης εποχής.

Έναν μισθό της τάξεως των 700 και 800 ευρώ, δηλαδή. Υπάρχει βέβαια και η χειρότερη περίπτωση, να μην πληρώνονται σχεδόν καθόλου και να παίρνουν κάθε φορά έναντι του μισθού τους, με αποτέλεσμα η μισθοδοσία τους να έχει μετατραπεί σε «χαρτζιλίκι».

Η πλειοψηφία των δημοσιογράφων και των εργαζομένων στις τοπικές εφημερίδες της Δυτικής Ελλάδος, είναι «μέσα» από την εργοδοσία τους από τέσσερις έως και  δέκα μήνες.

Ιδιαίτερα δύσκολη είναι η κατάσταση για τα τοπικά έντυπα και τους τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, με πολλά από αυτά να κρατιούνται στην ζωή, μόνο χάρη στην ανοχή και την υπομονή που δείχνουν οι εργαζόμενοι.

Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι αν κλείσει το μέσο που εργάζονται, όχι μόνο θα χρειαστεί να αλλάξουν κλάδο - αφού δεν υπάρχει άλλη δυναμική στον ορίζοντα, μιας και το σκηνικό είναι το ίδιο-  αλλά θα δυσκολευτούν να βρουν γενικότερα μια δουλειά.

Στην Πάτρα, για παράδειγμα, μέσα στους επόμενους μήνες μετά το κλείσιμο της εφημερίδας «Γεγονότα», είναι αρκετά πιθανό να κλείσει οριστικά μία ακόμα καθημερινή εφημερίδα με ιστορία και συνεχή παρουσία στα τοπικά δρώμενα. Ήδη, άλλωστε, η μεγαλύτερη πλειοψηφία των τηλεοπτικών σταθμών φυτοζωεί. 

Ακόμα όμως και στα λιγοστά ΜΜΕ που οι δημοσιογράφοι και οι εργαζόμενοι πληρώνονται στην ώρα τους, κυρίως σε ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης του διαδικτύου, τα χρήματα που παίρνουν είναι συμπληρωματικά για να ζήσουν και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν ένα ολοκληρωμένο εισόδημα.

Με λίγα λόγια, ο κλάδος, όχι μόνο έχει πληγωθεί από την κρίση, αλλά έχει μπει σε ένα τέλμα από το οποίο είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει ποτέ να βγει…