Φοράω πυτζάμες και κάλτσες. Δεν έχω καμία σχέση με τις φωτό προφίλ. Η ομορφιά στο σπίτι είναι μύθος. Είμαι πυτζαμόβια, σέρφερ και γραφιάς μερικών σειρών. Πάνω στην κοιλιά μου στηρίζω τον καλύτερο μου φίλο τον Λάπι Τοπ. Περνώ τα βράδια μου φτιάχνοντας φυλλάδια, διορθώνοντας ασκήσεις και ακούγοντας ό,τι μου πει ο Γιου Τιούμπ. Όταν πια γλαρώνουν τα μάτια μου λέω ένα γεια στον Λάπι Τοπ χαϊδεύοντας τη ράχη του. Αυτές τις μέρες, που ζούμε την εποχή των καθυστερημένων παγετώνων που μπήκαν στο φούρνο μικροκυμάτων, ο ζεστός αέρας του φίλου μου Λάπι Τοπ ζεσταίνει την πατσοκοιλιά μου και χαίρομαι γι΄ αυτό. Σκέφτομαι πως είμαι στην παραλία. Τα παγωμένα μου ακροδάχτυλα μου θυμίζουν που βρίσκομαι 10sec.
1,2,3, . . . 10.Δέκατα δεν έχω. Εδώ μένω. Στο εδώ και στο τώρα. Γιατί η συνήθεια είναι δρόμος παλιός.Της καληνύχτας τα ψυχρά εδώ τ΄ αφήνω.