Ο Πατρινός ζωγράφος Παναγιωτόπουλος Φώτης μετά από μακροχρόνια απουσία του από την πόλη των Πατρών επιστρέφει στην πόλη των παιδικών του αναμνήσεων με μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση. Με γενικό θέμα “Μνήμες” ο ζωγράφος κάνει μια αναδρομή σε προσωπικές αλλά και ιστορικές μνήμες προσδιορίζοντας όσα κατά την γνώμη του συνθέτουν το κύτταρο του Έλληνα. Μέσα από αυτές τις μνήμες ο ζωγράφος καλεί τον Φιλότεχνο θεατή να ανασύρει πατροπαράδοτες αξίες του πολιτισμού μας , στοιχεία ικανά να γεννήσουν λύσεις στην ταραγμένη περίοδο που ζούμε. Να προβληματίσουν σχετικά με το τι είναι ουσιώδες και τι επουσιώδες και κατά πόσο η σύνδεση μας με το παρελθόν και την ιστορία μας γίνεται εφαλτήριο για να κατακτήσουμε το παρόν και το μέλλον μας! Ο ζωγράφος χειρίζεται παραδοσιακές τεχνικές (αυγοτέμπερα σε προετοιμασμένα ξύλα) με την προσθήκη μηχανισμών φθοράς της ζωγραφικής επιφάνειας . Εντάσσει αυτήν την φθορά στο έργο του συνειδητά ως τμήμα της διαδικασίας του ανθρώπινου μηχανισμού που διαχειρίζεται τις μνήμες του