Ο Δήμαρχος Καλαβρύτων, κ. Γεώργιος Λαζουράς, για το θέμα της παράλειψης του, κατεξοχήν, ορεινού Δήμου Καλαβρύτων, από την ένταξή του, στην ανώτερη κλιματική κατηγορία (από τη Γ’ που είναι, στη Β’), για τη χορήγηση, στους κατοίκους του, επιδόματος πετρελαίου θέρμανσης, απέστειλε, σήμερα το πρωί, στον Υπουργό, τον Αναπληρωτή Υπουργό και την Υφυπουργό Οικονομικών, την παρακάτω επιστολή, την οποία κοινοποίησε στον Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδος και στους βουλευτές του Νομού Αχαΐας.

Αξιότιμοι κύριοι Υπουργοί,
την Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου, εκδώσατε και αναρτήσατε στη Διαύγεια, την υπ’ αριθμ. πρωτ. ΠΟΛ.1189/14-12-2016 απόφασή σας, για τη “χορήγηση επιδόματος πετρελαίου θέρμανσης και καθορισμός του ύψους, των δικαιούχων, των προϋποθέσεων και τις διαδικασίας χορήγησης αυτού”.

1. Στο άρθρο 3 παρ. 1, της απόφασής σας αυτής, ορίζετε ότι “οι Δήμοι που κατά τις διατάξεις του άρθρου 1 του ν. 3852/2010 ορίζονται ως “ορεινοί” εντάσσονται στην αμέσως ανώτερη ζώνη από αυτήν στην οποία εντάσσεται ο Νομός στον οποίο ανήκουν: Η πληροφορία αυτή, δύναται να αντληθεί και από τρίτους φορείς ή υπηρεσίες”.

2. Ο Δήμος Καλαβρύτων, ένας, κατεξοχήν ορεινός Δήμος της χώρας, με υψόμετρο από 650 – 2.350 μέτρα, με επιφάνεια ανάγλυφη και μεγάλες και απότομες κλίσεις, που καλύπτεται από τα ονομαστά βουνά του Χελμού, του Ερυμάνθου, του Καλλιφωνίου κ.α., με μεγάλα φαράγγια, χαράδρες και ποτάμια και με ιδιαίτερα δυσχερείς κλιματικές συνθήκες, αφού, από το Νοέμβριο μέχρι τον Απρίλιο, κάθε έτους, έχουμε βαρύ κρύο, έντονες και καταρρακτώδεις βροχοπτώσεις, παγετούς, πολικό ψύχος και χιονοπτώσεις, γι’ αυτό και διατηρούμε Χιονοδρομικό Κέντρο, με θερμοκρασίες πάρα πολύ κάτω του μηδενός, όπως και άλλοι δήμοι της χώρας μας, με παρεμφερή και παρόμοια χαρακτηριστικά, δεν χαρακτηρίζεται, ως ορεινός, στο άρθρο 1 του νόμου 3852/2010, του νόμου του Καλλικράτη.

3. Αυτό συμβαίνει, όχι βέβαια, γιατί δεν είναι ορεινός και μάλιστα, κατ’ εξοχήν και εκ των ορεινοτέρων, αλλά γιατί ο χαρακτηρισμός, 31, μόνο, δήμων, ως ορεινών που γίνεται στο άρθρο 1 του Καλλικράτη, γίνεται για να εξαιρεθούν, από το Εθνικό πληθυσμιακό κατώφλι των 10.000 κατοίκων, που θέσπισε ο νόμος αυτός, ώστε να καταστεί δυνατή η συγκρότησή τους ως αυτοτελών δήμων, καθόσον οι δήμοι αυτοί, στην πλειοψηφία τους, είχαν πληθυσμό, κάτω από 10.000 κατοίκους. Βλέπετε, μεταξύ άλλων την αιτιολογική έκθεση του νόμου αυτού, σελίδες 17 και 25 αυτής.
Δηλαδή, “κατά πλάσμα του νόμου”, χαρακτηρίστηκαν αυτοί οι δήμοι, ως ορεινοί, προκειμένου, γι’ αυτούς να εφαρμοσθεί διακριτό πληθυσμιακό κατώφλι, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση.

4. Ο Δήμος Καλαβρύτων, όπως και άλλοι ορεινοί Δήμοι, δεν είχε ανάγκη να χαρακτηρισθεί ως ορεινός, αφού είχε πληθυσμό 17.602 κατοίκους και η ορεινότητά του, αποτελεί φυσική κατάσταση λόγω του υψομέτρου του, των υψηλών ορέων, των απότομων κλίσεων του και των δυσμενών κλιματικών και καιρικών συνθηκών που επικρατούν σ’ αυτόν.
Γι’ αυτό, άλλωστε, με την ερμηνευτική διάταξη του άρθρου 4 του νόμου 4071/2010, ρητώς και απεριφράστως θεσπίστηκε, ότι, όπου στο νόμο Καλλικράτη αναφέρονται οι ορεινοί – μειονεκτικοί δήμοι, εννοούνται οι δήμοι, στους οποίους περιλαμβάνονται, ως δημοτικές ή τοπικές κοινότητες, οι Ο.Τ.Α. που αναφέρονται στην Οδηγία 85/148 ΕΟΚ, περί τροποποίησης της Οδηγίας 81/645 ΕΟΚ, περί του κοινοτικού καταλόγου των μειονεκτικών γεωργικών περιοχών, κατά την έννοια της Οδηγίας 75/268 ΕΟΚ, συμπεριλαμβανομένων και των χαρακτηριζομένων ως ορεινών δήμων της παραγράφου 2 του άρθρου 1 του παρόντος νόμου.
Σύμφωνα, με την παραπάνω Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Δήμος Καλαβρύτων, είναι ορεινός και μειονεκτικός, αφού όλες οι τοπικές του κοινότητες, είναι ορεινές (βλέπετε την Οδηγία αυτή).

5. Και τώρα, κύριοι Υπουργοί, τίθεται το ερώτημα: θέλετε, έχετε την πρόθεση και τη βούληση, να βοηθήσετε τους κατοίκους όλων των ορεινών δήμων, με την ένταξή τους σε ανώτερη κλιματική ζώνη, απ’ αυτή που είναι ο νομός τους ή όχι;
Εάν λοιπόν, η βούλησή σας είναι να βοηθήσετε τους κατοίκους όλων των ορεινών δήμων – πράγμα το οποίο και εγώ πιστεύω – τότε, θα πρέπει να συμπληρώσετε και να διορθώσετε το προαναφερόμενο άρθρο 3 παρ. 1 της προαναφερόμενης απόφασής σας, προσθέτοντας στους “Δήμους που κατά τις διατάξεις του άρθρου 1 του ν. 3852/2010 ορίζονται ως “ορεινοί” ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ στους οποίους περιλαμβάνονται, ως δημοτικές ή τοπικές κοινότητες, οι Ο.Τ.Α. που αναφέρονται στην Οδηγία 85/148 ΕΟΚ, περί τροποποίησης της Οδηγίας 81/645 ΕΟΚ, περί του κοινοτικού καταλόγου των μειονεκτικών γεωργικών περιοχών, κατά την έννοια της Οδηγίας 75/268 ΕΟΚ”.

6. Μόνο, μ’ αυτή, την προσθήκη – διόρθωση, καλύπτονται όλοι, οι ορεινοί της χώρας μας, και ασφαλώς και ο ορεινότερος αυτών, Δήμος Καλαβρύτων, ενώ, εάν μείνει, όπως έχει, η απόφασή σας, αφενός μεν, δημιουργεί δυσμενή διάκριση μεταξύ των ορεινών δήμων ανισότητα και ευνοϊκή μεταχείριση ορισμένων εξ αυτών, που δεν συνάδουν με τις αρχές του Κράτους δικαίου και της ισοπολιτείας και αφετέρου, δέχεται δικαιολογημένη κριτική για φθηνό και παραπλανητικό εντυπωσιασμό, αν όχι εμπαιγμό των κατοίκων των πράγματι ορεινών δήμων, όπως τα Καλάβρυτα, οι οποίοι δεν υπήρχε λόγος να χαρακτηρισθούν ως τέτοιοι, αλλά και γίνεται “βορά” έξυπνων ευφυολογημάτων, στο διαδίκτυο, στον τύπο και στις πόλεις και τα χωριά μας του τύπου: “Αφού, τα Καλάβρυτα, κατά το υπουργείο δεν είναι ορεινά, είναι πεδινά και παραθαλάσσια”, “Υπουργείο Οικονομικών: Ζητείται Λιμενάρχης στα Καλάβρυτα”, “Πωλούνται παραθαλάσσια οικόπεδα στα Καλάβρυτα, με δικό τους λιμανάκι στους πρόποδες του Χελμού” και πολλά άλλα παρόμοια.

7. Ζητώ, κύριοι Υπουργοί, να αποκαταστήσετε, να διορθώσετε και να συμπληρώσετε αυτή την αδικαιολόγητη και – ακόμα θέλω να πιστεύω – μη σκόπιμη παράλειψη της μεγάλης πλειοψηφίας των ορεινών δήμων και του Δήμου Καλαβρύτων, από τη δυνατότητα, το ευεργέτημα, να ενταχθούν ως ορεινοί δήμοι, στην αμέσως ανώτερη ζώνη απ’ αυτή που εντάσσεται ο νομός στον οποίο ανήκουν.
Και αυτό μπορεί να γίνει, μόνο, με την προσθήκη στην απόφασή σας και των ορεινών δήμων στους οποίους ανήκουν δημοτικές ή τοπικές κοινότητες που αναφέρονται στην Οδηγία 85/148/ΕΟΚ. Όπως δηλαδή οριοθετείται πράγματι και ορίζεται με αντικειμενικά κριτήρια και όχι με “πλάσμα του νόμου”, για άσχετους λόγους (όπως έγινε με το άρθρο 1 παρ. 2 του ν. 3852/2010), η έννοια του ορεινού δήμου, στο άρθρο 4 παρ. 1 του ν. 4071/2012.

8. Αναμένω, την άμεση συμπληρωματική, διορθωτική και αποκαταστατική της αδικίας αυτής, παρέμβασή σας και είμαι στη διάθεσή σας για οποιοδήποτε πρόσθετο στοιχείο, τυχόν χρειασθείτε.