Eίμαι σε ραντεβού για επαγγελματικό λόγο, είμαι για καφέ με γνωστούς, σταματάω για μια καλημέρα σε γνωστό meetingpointτης πόλης για 10 λεπτά…. και ότι  έχω στο μυαλό μου το παγώνω για λίγο  ώστε  να ακούσω …..μεγάλη υπόθεση να ξέρεις να ακούς.

Παρακολουθώ με κομμένη την ανάσα …πολλές φορές πετάγομαι να πω μια κουβεντούλα και κάποιες άλλες θέλω να σηκωθώ απ το τραπέζι και να τραβήξω τόσο δυνατά τα αυτιά μου μέχρι να τα ξεριζώσω, δεν μπορεί να ακούω τόσες πολλές βλακείες μαζεμένες (σκέφτομαι)…Πόσο χρονών είπαμε ότι είστε ? χμμμ δεν μπορεί κάτι λάθος έχει γίνει… μπα δεν είναι ηλικιακό ... μάλλον πρόκειται για την παγίδα του φαίνεσθαι… για επιδερμικούς ανθρώπους …για απαίδευτα μυαλά … για μια μεγάλη μάζα με δήθεν ατομάκια  που δεν ξέρουν ούτε ποιοι είναι ούτε γιατί υπάρχουν.   Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, τι έχουν κάποιοι  μέσα στο κεφάλι τους …. Άνθρωποι απογυμνωμένοι  από κάθε ηθική αξία και  κοινωνικές δομές.

Κάνω μια αποτίμηση που αποτυπώνει την πραγματική γενικότερη εικόνα της κοινωνίας. Δολοπλοκίες, απάτες εις βάρος  ανθρώπων, ψεύτικα συναισθήματα, ανασφάλειες, απωθημένα, ζήλιες, πισώπλατα μαχαιρώματα, εγωισμοί, εκδίκηση, , έλλειψη διαφάνειας με στημένους διαγωνισμούς συμφερόντων όπου βραβεύονται σκουπίδια κατόπιν εντολής  και ανούσιες εκφράσεις αποτελούν ορισμένα από τα στοιχεία εκείνα που συμπληρώνουν το πάζλ της κοινωνικής διαφθοράς.

Βλέπω παρέες που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους …αλήθεια πως μπορεί μια κυρία που νομίζει ότι η αλλοτρίωση είναι σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα να κάνει παρέα με την γιατρό, την δικηγόρο, την δημοσιογράφο ?  βλέπω ψευτοφιλίες του κ@λου  και κάνω εμετό …βλέπω εσένα που σε ενδιαφέρει μόνο… πόσες φωτογραφίες θα ανεβάσεις στο facebook, πόσες επώνυμες γόβες πήρες αυτό το μήνα , πως θα βάλεις στο instaφωτό από σαμπάνιες που πλήρωσε κάποιος άλλος …. πως θα είσαι το επίκεντρο της παρέας σου ώστε να νιώσεις σημαντική και να  σε αποθεώσουν οι φίλοι σου μόνο και μόνο επειδή  είσαι ένα μεγάλο τίποτα… Helloooooo -Η αυτοεκτίμηση που ενισχύεται χωρίς να σχετίζεται με τα επιτεύγματα δεν έχει καμία  αξία-.

Βλέπω να μιλάς για μένα (θα στην κόψω την γλώσσα) , βλέπω να σκουντάς τον διπλανό σου ενώ έρχομαι , σε βλέπω που κοιτάζεις ειρωνικά αφού πρώτα έχεις κλέψει έχεις κοροϊδέψει έχεις εξαπατήσει και έχεις παραμυθιάσει άπειρο κόσμο με συκοφαντίες και ψέματα.

Λυπάμαι αλλά ζούμε σε μία εποχή συγκεκριμένων προτύπων… που υπόσχονται την πολυπόθητη αποδοχή του “ καλού κόσμου “.

Για να σε δεχτούν λοιπόν θα πρέπει να γίνεις σαν τα μούτρα τους … να κάνεις κατινιές , να διαδίδεις ψέματα, να ξεφτιλίζεσαι για λίγα euroπαραπάνω στην τσεπούλα σου και να εκδικείσαι με αναξιοπρέπεια όταν η όποια ¨χορηγία ¨σου διακοπεί αλλά ξέχασα …η αχαριστία είναι παιδί της ευεργεσίας. 

Ποιός είναι ρε παιδιά ο καλός ο κόσμος ??? ακούω συχνά : πάμε εκεί γιατί θα έχει καλό κόσμο .. αυτό το eventείχε καλό κόσμο …να  σας πω λοιπόν σε αυτή την πόλη ποιοι θεωρούνται από κάποιους  καλός κόσμος ? Η Λιλή  η πρώην μπαργούμαν (δανείζομαι προφανώς, δεν έχω τίποτα με τον κλάδο) που δεν χρειάστηκε να κάνει μεγάλη καριέρα στα barsαφού έκανε ένα γάμο με επιτυχημένο επιχειρηματία. Ο Τζώρτζης που παίρνει κοκαΐνη περιστασιακά γιατί θεωρεί ότι έτσι  είναι infashion, η τυχάρπαστη Κατερίνα που δεν έχει δουλέψει ποτέ στην ζωή της και η Μαρία η πλανιδού που φοράει την Άρτα και τα Γιάννενα στα καφέ τα πρωινά του Σαββάτου και της λείπει μόνο το κόκκινο χαλί να μας πεί οτι αυτή τη περίοδο “είναι καλά” και ότι δεν συζητάει για την προσωπική της ζωή.  Κλαίω !!!!!!        

‘Ολους τους παραπάνω θα τους δείτε πιθανότατα σε κάποιο φιλανθρωπικό gala του κ@λου με χορηγίες πολλών  χιλάδων euro από τσέπες τρίτων, καλεσμένους άλλων επίσης “επιφανών εκπροσώπων” του καλού κόσμου που θέλουν να φανούν ταπεινοί και φιλεύσπλαχνοι ως διοργανωτές ενώ είναι αρπαχτικά τελευταίας γενιάς. Κάπου εκεί στην κορύφωση του δράματος, εκεί που το (κακόγουστο) marketing δίνει ουσιαστική χείρα βοηθείας στους φτωχούς και τους κατατρεγμένους της κοινωνίας, θα τους δείτε όλους σε μια selfie να αυτοεπιβεβαιωνονται για το θρίαμβο τους. Το αξίζουν άλλωστε, για να γίνει αυτό το event έκαναν τη λουμπουτεν τους παξιμάδι...

Συμπέρασμα: Το ουσιώδες  πνεύμα ατονεί μέρα με τη μέρα σε μια κοινωνία που επιτυχώς καλλιεργεί έναν επιφανειακό υλιστικό τρόπο ζωής από κόσμο με  πνευματικές  και ψυχικές διαταραχές.

Από πότε λοιπόν  έπαψε άραγε ο καλός (ο) κόσμος να είναι άνθρωποι που δίνουν κάθε μέρα αγώνα γι’ αυτούς που αγαπούν, άνθρωποι που έχουν αφιερώσει την ζωή τους ολόκληρη σε εθελοντική εργασία χωρίς ποτέ να μπουν ούτε σε μονόστηλο, άνθρωποι που με αξιοπρέπεια σε μια διαλυμένη κοινωνία προσπαθούν να δουλέψουν μεταφέροντας γνώσεις και άξιες στα παιδιά μας? 

Ο καλός κόσμος είναι η πολύτεκνη μητέρα που πληρώνει τις υποχρεώσεις τις ανελλιπώς (και παρόλα αυτά ντρέπεται γιατί άργησε μερικές μέρες),Η Πατρινή αστυνομικός που πήγε σε παραμεθόριο να βοηθήσει μετανάστες,  ο μεσήλικας που μπορεί να έχασε τη δουλεία του άλλα δεν σταμάτησε ποτέ να προπονεί την ομάδα της γειτονιάς (κι ας μην παίξουν ποτέ champion’s league), το παλικάρι που προπονείτε καθημερινά για μια διάκριση στο άθλημα που αγαπάει με δικά του έξοδα, τον εργοδότη που πληρώνει φόρους ,υπαλλήλους και τεράστια ΦΠΑ  στο ακέραιο… και που παρόλα αυτά ενισχύει κάθε καλή προσπάθεια πολιτιστικού και όχι μόνο χαρακτήρα  , Πως μπορεί να μην υποκλίνεται ο κόσμος στον συνταξιούχο που είδε την σύνταξη του να κόβεται στη μέση (στην καλύτερη) αλλά συνεχίζει κανονικά να πηγαίνει αμέσως μετά την ανάληψη στο πλησιέστερο σούπερ μάρκετ για τα εγγόνια του, η κυρία που έχασε το παιδί της από σοβαρή ασθένεια και παρόλα αυτά έφτιαξε έναν σύλλογο χωρίς καμία οικονομική βοήθεια από το κράτος παρά μόνο με εθελοντές και μικρές οικονομικές ενισχύσεις από ευαίσθητους επιχειρηματίες.

Αυτός είναι ο καλός κόσμος.