Πόσες θέσεις στάθμευσης υπάρχουν για ΑμεΑ σε μία πόλη 200.000 και βάλε κατοίκων;  

Μόλις 44! Ο αριθμός αυτός δείχνει από μόνος του το πόσο βάρος δίνει η Πάτρα στα άτομα που εμφανίζουν διάφορων μορφών κινητικά προβλήματα και φυσικά μαρτυρά την νοοτροπία της πόλης, πάνω σε ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα.

Ο νόμος βέβαια μπορεί να επισημαίνει ότι ο αριθμός των θέσεων που προορίζονται για ΑμεΑ πρέπει να είναι στο 5% του συνολικού αριθμού της κάθε πόλης, όμως αυτό δεν σημαίνει και πολλά πράγματα.

Οι πόλεις χαρακτηρίζονται από την νοοτροπία τους και όχι από τους νόμους. Στην ουσία η πόλη δεν δίνει κίνητρα στα ΑμεΑ να βγουν έξω από τα σπίτια τους, να ζήσουν την ζωή τους, να κάνουν πράγματα, να βελτιώσουν το επίπεδο της ποιότητας της ζωής τους, να συναναστραφούν και να επικοινωνήσουν.

Και δεν είναι μόνο η πόλη. Αν σκεφτεί κανείς ότι οι περισσότερες από αυτές τις θέσεις είναι συνήθως κατειλημμένες παράνομα από οδηγούς που δεν πάσχουν από καμία αναπηρία, στο πλαίσιο της ασυδοσίας που χαρακτηρίζει αυτή την πόλη στο θέμα της παράνομης στάθμευσης, τότε συμπεραίνει το εξής απλό:

Ούτε και οι πολίτες της δέχονται τους ανθρώπους αυτούς ανάμεσα τους, δεν δέχονται την διαφορετικότητα. Για να μην προσθέσουμε ότι σε ελάχιστα πεζοδρόμια υπάρχουν οι απαραίτητες μπάρες πρόσβασης, ενώ ακόμα και όταν υπάρχουν καταλαμβάνονται από δίκυκλα ή αυτοκίνητα που σταθμεύουν μπροστά τους…