Όπως κάθε χρόνο στις 10 Μαΐου, έτσι και φέτος, δεκάδες Πατρινοί με όπλο τους την πίστη, την υπομονή και την επιμονή θα ξεκινήσουν την διαδρομή τους προς τα Σπάτα για να βρεθούν μετά από αρκετές ώρες στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου που γιορτάζει.

Εκεί, αφού προσκυνήσουν το λείψανο του Αγίου, θα ανάψουν ένα κεράκι για να τους έχει καλά και θα τον ευχαριστήσουν που τους έδωσε ευλογία και δύναμη για να κάνουν μία διαδρομή αρκετών χιλιομέτρων, διαδρομή που διανύοντας την ακόμα και με το αμάξι, μοιάζει απίστευτο να την έχει κάνει ένας άνθρωπος με τα πόδια. 

Στις 10 Μαΐου, η νοτιοδυτική Ελλάδα, σύμφωνα πάντα με την εκκλησιαστική της και λαογραφική της παράδοση, γιορτάζει το πέρασμα του λειψάνου από τα μέρη της. Ήταν το 1087 όταν σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές που υπάρχουν το ιερό λείψανο είχε διακομιστεί από την Λυκία, στα βάθη της σημερινής Τουρκίας, στο Μπάρι της Ιταλίας όπου και εναποτέθηκε στις 20 Μαΐου.  

Η θαυματουργή εικόνα δε του Αγίου Νικολάου χάρη στην οποία χτίστηκε το εκκλησάκι στα Σπάτα, βρέθηκε στην εποχή της εικονομαχίας. Αρκετά χρόνια αργότερα, στις αρχές του 19ου αιώνα χτίστηκε ένα εκκλησάκι για τους προσκυνητές και ένα ακόμα μεγαλύτερο στην θέση του, στα τέλη του ίδιου αιώνα. 

Το μοναστήρι ιδρύθηκε στα τέλη του 18 αιώνα. Σήμερα έχει μεταβληθεί σε μια μοναστική κοινότητα με πολλαπλή φιλανθρωπική δράση, κέντρο λατρείας για Αχαιούς και Ηλείους. Βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 400 μέτρων σε μια μαγευτική τοποθεσία, ανάμεσα στις καταπράσινες κορυφές Αϊ-Λιά, Ρουπακιά και Γαριζά, στις χαμηλές πλαγιές της Μόβρης.

Η λαογραφική παράδοση θέλει αυτή την μέρα τους προσκυνητές να διασχίζουν αυτή την απόσταση, τιμώντας τη μνήμη του θαυματουργού Αγίου. Σύμφωνα με όσους έχουν κάνει αυτή την διαδρομή, πρόκειται για μία ανεπανάληπτη εμπειρία που κάποια στιγμή της ζωή μας όλοι πρέπει να κάνουμε, ένα τάμα ή μία ευχή που αξίζει να βρούμε το κουράγιο για να την πραγματοποιήσουμε.