Ο Κοσμάς Πολίτης (16 Μαρτίου 1888 - 23 Φεβρουαρίου 1974) ήταν ένας απ' τους σημαντικότερους πεζογράφους της γενιάς του '30. Το πραγματικό του όνομα ήταν Πάρις (Παρασκευάς) Ταβελούδης. Τα χαρακτηριστικότερα έργα του είναι τα μυθιστορήματα Eroïca (1938) και Στου Χατζηφράγκου (1962).


Ο Βασίλειος Χριστόπουλος γεννήθηκε το 1951 στην Πάτρα. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Αθήνας και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Χωροταξία και Περιφερειακή Ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης. Έχει δημοσιεύσει μυθιστορήματα, διηγήματα και δοκίμια.

Ομιλητές:
Νικολέττα Παλαιολόγου, αρχαιολόγος – μουσειολόγος
Σταμάτης Φιλιππίδης, ομοτ. καθηγ. νεοελληνικής φιλολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης

Από την εισήγηση Σταμάτη Φιλιππίδη:
Εάν στον Κοσμά Πολίτη οι Ιταλοί της Πάτρας είναι ξένοι, εξωτικοί, οι Πατρινοϊταλοί τού Χριστόπουλου είναι Έλληνες, με μια διακριτή Πατρινή εντοπιότητα…

Το διήγημα «Μαρίνα» είναι γραμμένο με μια ποιητική γραφή, με την οποία επιχειρείται να περιγραφεί μια ατμόσφαιρα μάλλον παρά πλασματικά συμβάντα. Στον αντίποδα μιας τέτοιας γραφής βρίσκεται η πεζογραφία τού Βασίλειου Χριστόπουλου….

….Αυτή η ριζική διαφορά αφηγηματικής γραφής μεταξύ Κοσμά Πολίτη και Χριστόπουλου επιβεβαιώνεται και από τη χρήση ενός συμβολικού αντικειμένου στα δύο διηγήματα: της μάσκας της «γυναίκας της θάλασσας» στην «Μαρίνα» και του μπαούλου στο «Να φροντίζετε το μπαούλο». Ο συμβολισμός της μάσκας της feminamarina είναι ασαφής, πολύσημος, ανοιχτός σε ερμηνείες. Εγώ, ως επαρκής αναγνώστης, τη βλέπω ως ένα σύμβολο της ιδανικής γυναίκας και, συνεκδοχικά, του ιδανικού, αλλά ανέφικτου έρωτα. Το κείμενο του Κοσμά Πολίτη πουθενά δεν δηλώνει τι ακριβώς συμβολίζει αυτή η μάσκα. Αντιθέτως, το μπαούλο στο διήγημα του Χριστόπουλου έχει πολύ σαφή συμβολισμό: μέσα σε αυτό βρίσκονται ό,τι υπάρχοντα μπορούσαν να πάρουν οι Κροτσέτι από τη ζωή τους στο Μπεγουλάκι, είναι δηλαδή γι’ αυτούς η μνήμη της ζωής τους στην Πάτρα και το δέσιμό τους με αυτήν. Αυτή την προσκόλληση στον εράσμιο εντόπιο χώρο —μισό πραγματικό, μισό φαντασιακό— δείχνει και η προτροπή της γηραιάς πια Αριστέας στα παιδιά της —προτροπή που είναι και ο τίτλος του διηγήματος.