Σε φιλικότατο και ζεστό κλίμα έλαβε χώρα η παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος της Ελένης Γαληνού, «Ακόμη θυμάμαι» από τις εκδόσεις Μίνωας, ύστερα από ευγενική πρόσκληση του βιβλιοπωλείου Discover your way. Για το βιβλίο μίλησαν η αναγνώστρια και υπεύθυνη της θεατρικής ομάδας «Ταξιδευτές της Πρόζας» Αφροδίτη Σκαλτσά – Δημητρακοπούλου και η αναγνώστρια και φοιτήτρια Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Πατρών, Αναστασία Δημητροπούλου.

Η συγγραφέας συνομίλησε με το κοινό της, ανέτρεξε στην αγαπημένη της θεία, στην οποία και αφιερώνει το βιβλίο, μίλησε για την τέχνη της γραφής και της ανάγνωσης, για τον έρωτα, την αγάπη και όλα εκείνα τα μείζονα ζητήματα που αφορούν την ανθρώπινη ζωή κι αναφέρονται με γλαφυρούς τρόπους μέσα στο βιβλίο της. Υπέγραψε αντίτυπα στο κοινό, φωτογραφήθηκε μαζί τους και δεν άργησαν να γίνουν όλοι μία πολύ ευχάριστη λογοτεχνική συντροφιά.

Η Αναστασία Δημητροπούλου αναφέρει για το βιβλίο:

«...Όσοι διαβάσετε το βιβλίο, θα βιώσετε πρωτόγνωρες εμπειρίες σε έναν τόπο που δεν κλείνει τις πόρτες στην αγάπη και τα τολμήματά της, όσο παρακινδυνευμένα κι αν αποδειχθούν. Θα συγκινηθείτε τόσο, που στις τελευταίες σελίδες τα δάκρυα θα είναι εκτονωτικά, θα είναι απαραίτητα, αναγκαία και ζωτικά μετά την ανάγνωση μιας μαγευτικής ιστορίας όπως αυτή. Άλλωστε, ο Βρετανός ποιητής Robert Herrick αναφέρει χαρακτηριστικά πως τα δάκρυα είναι η ευγενής γλώσσα των ματιών, οπότε αν κλάψετε, που είμαι σίγουρη γι' αυτό, θεωρήστε την ευγενή γλώσσα των δικών σας ματιών ως ένα φόρο τιμής στην επιμελημένη γλώσσα κι εκφραστικότητα της κυρίας Γαληνού.

Το βιβλίο της αδιαμφισβήτητα αξίζει να διαβαστεί. Μοιάζει να γράφτηκε με έναν ανώτερο σκοπό, και για μένα, τον πέτυχε. Στις μέρες μας δεν είναι όλα τα βιβλία άριστα σε κειμενικό κι αισθητικό επίπεδο, αυτό εδώ όμως είναι...»

Και η Αφροδίτη Σκαλτσά - Δημητρακοπούλου: 

«Ένα μυθιστόρημα σαν τα παλιά τα άπιαστα που δε γράφονται σήμερα αν ο συγγραφέας δεν έχει στο μυαλό του την ύλη. Δυνατή κι εξαιρετική σαν καθαρό νερό. Δυνατού χαρακτήρα αλλά και με μεστή πλοκή, με αψεγαδιάστη γλώσσα για να κρατήσει τη ματιά του αναγνώστη του αιχμάλωτη μέχρι και την τελευταία σελίδα.»