Περιστατικά bullying και στην φοιτητική εστία της Πάτρας έχουν κάνει την εμφάνιση τους κατά καιρούς και έχουν απασχολήσει την δημοσιότητα. Όχι βέβαια στον βαθμό που γίνονταν στην Γαλακτοκομική Σχολή και ούτε τόσο βίαια, όπως στην περίπτωση του Βαγγέλη Γιακουμάκη. 

Είναι κρούσματα που έχουν να κάνουν κυρίως με την λεκτική ή ψυχολογία βία. Η φοιτητική εστία είναι άλλωστε μία μεγάλη φοιτητική κοινότητα στην οποία διαμένουν 800 φοιτητές μαζί, ενώ σε αυτήν σιτίζονται καθημερινά γύρω στα 6.200 άτομα.

Είναι μία από τις μεγαλύτερες φοιτητικές εστίες της χώρας (ίσως και η μεγαλύτερη) και είναι σε ένα βαθμό λογικό να υπάρχουν φαινόμενα που απασχολούν κάθε κοινότητα και κοινωνική ομάδα, αρκεί βέβαια να υπάρχει η άμεση φροντίδα από τους υπευθύνους για την αντιμετώπιση τους.

Οι εστίες άλλωστε από την στιγμή που ζουν δεκάδες νέοι μαζί χαρακτηρίζονται ως χώροι συγκέντρωσης βίαιων συμπεριφορών (κάτι που ισχύει και για τον στρατό) και για τον λόγο αυτό έχουν οριστεί υπάλληλοι και εκπαιδευτικοί για να παρακολουθούν από στενά τα όσα γίνονται στις παρέες των φοιτητών και στα δωμάτια τους.

Κύριο φαινόμενο που παρατηρείται στην φοιτητική εστία του Πανεπιστημίου Πατρών είναι η αίτηση για αλλαγή δωματίου από φοιτητές που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να ζήσουν μαζί με τους συγκάτοικους τους.

Πρόκειται για περιπτώσεις που μπαίνουν υπό την διακριτική παρακολούθηση των υπευθύνων που έχουν παρατηρήσει ότι τα φαινόμενα λεκτικής και ψυχολογικής βίας που φτάνουν ορισμένες φορές σε επεισόδια έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, με την οικονομική κρίση να έχει παίξει και εδώ τον ρόλο της.

Τα περισσότερα, άλλωστε, από τα παιδιά που μένουν στην εστία προέρχονται από αδύναμες οικονομικά οικογένειες και πολλές φορές βιώνουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν δείχνοντας κακές συμπεριφορές προς τους γύρω τους.

Πάντως, με εξαίρεση την περίπτωση ενός φοιτητή που είχε εκφράσει την επιθυμία για να αυτοκτονήσει, κάτι που απετράπη γιατί ειδοποιήθηκαν και έδρασαν γρήγορα οι υπεύθυνοι της εστίας, δεν έχουν παρατηρηθεί άλλες περιπτώσεις που να εφιστούν την ανησυχία, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι χρειάζεται εφησυχασμός.