Χαμός γίνεται κάθε βράδυ σχεδόν στον πεζόδρομο της Ηφαίστου, αλλά και σε όλους τους γύρω δρόμους της πόλης με τα κουτούκια και τα ρεμπετάδικα.

Από την Παρθενάκου έως την Κολοκοτρώνη και από την Κολοκοτρώνη έως την Αλεξάνδρου Υψηλάντου και την Καραϊσκάκη, όπου υπάρχει κουτούκι ή ρεμπετάδικο ή ακόμα και τσιπουράδικο και τέλος πάντων καταστήματα που έχουν να κάνουν με την παλιά μορφή ταβέρνας, γίνεται χαμός. Όχι μόνο τα καλοκαίρια, αλλά και τους χειμώνες.

Θαμώνες των καταστημάτων αυτών είναι οι νέοι και οι νέες της Πάτρας, άτομα από 18, 19, 20 έως το πολύ 25 ετών, στην πλειοψηφία τους φοιτητές, που βγαίνουν για να πιουν ένα ποτήρι κρασί ή ένα καραφάκι ούζο, συνδυάζοντας το με έναν μεζέ.

Συνδυάζουν έτσι κουβεντούλα, καλή παρέα, σε μία μορφή φτηνής και ποιοτικής διασκέδασης που διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από την διασκέδαση των προηγούμενων δεκαετιών όπου οι νέοι των 20 και των 25 ετών προτιμούσαν για την έξοδο τους τα μπαρ ή ακόμα και τα κλαμπάκια, αφήνοντας τα λεγόμενα κουτούκια για τους μεγαλύτερους.

Φαινόμενο της κρίσης; Όπως και να έχει η "μόδα" αυτή που έκανε έντονα την εμφάνιση της στην Πάτρα, κυρίως το περασμένο καλοκαίρι από τα καταστήματα της Ηφαίστου (η λεγόμενη Πλάκα της Πάτρας), έχει πλέον επεκταθεί σε ένα μεγάλο τμήμα της πόλης.

Ξεκινά από την άνω πόλη, την περιοχή του Κάστρου και την Παρθενάκου, εκεί που κατά παράδοση υπήρχαν κουτούκια και μεζεδοπωλεία, και φτάνει σε δρόμους του κέντρου της Πάτρας, κυρίως σε περιοχές όπου μένουν φοιτητές. Εκεί όπου το ένα κουτούκι ανοίγει μετά το άλλο.

Οι φοιτητές πίνουν κρασί, πίνουν ουζάκι, πίνουν τσίπουρα και υπάρχουν αρκετοί που προτιμούν τις πιο γλυκές γεύσεις και τα "τσούζουν" με ρακόμελο και οινόμελο, πίνοντας το ένα σφηνάκι μετά το άλλο, αφήνοντας στο στόμα τη γλυκιά γεύση του μελιού που ζεσταίνει τις παρέες, ειδικότερα τις κρύες νύχτες του χειμώνα.