Ήταν ένας γνήσιος ρεμπέτης. Με την αυθεντική έννοια του όρου. Μάγκας στην συμπεριφορά του, μάγκας στην μουσική του (υπό την έννοια ότι υπηρέτησε μέχρι τέλους όσα πίστεψε από την αρχή στο ξεκίνημα του), μάγκας και στις σχέσεις του με τους άλλους.

Ο Μπάμπης Γκολές ήταν γνήσιος σε όλα του και ο θάνατος του Πατρινού μουσικού στα 68 του χρόνια συγκίνησε την τοπική κοινωνία. Όχι μόνο γιατί ήταν μοναδικός στο είδος του, ο τελευταίος μεγάλος ρεμπέτης της λαϊκής μουσικής, αλλά κυρίως γιατί όπως είπαμε παραπάνω ήταν γνήσιος και αυθεντικός σε όλα του.

Είχε μόνο φίλους. Ή μάλλον είχε τόσους πολλούς φίλους, ειδικότερα εδώ στην Πάτρα, που δεν θα μπορούσε να είχε εχθρούς. Μουσικά ήταν ο μεγαλύτερος εκπρόσωπος του ρεμπέτικου τραγουδιού, ο άνθρωπος που κατάφερε να παντρέψει με επιτυχία στοιχεία του ρεμπέτικου τραγουδιού με την παραδοσιακή μουσική και να τα εισάγει στο καλλιτεχνικό λαϊκό πεντάγραμμο.    

Αν ζούσε στην εποχή που άνθησε το ρεμπέτικο θα άφηνε ακόμα μεγαλύτερη ιστορία στο τραγούδι. Γιατί ταυτόχρονα με όλα αυτά ήταν και ένας απίστευτος δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, του ούτι και πολλών ακόμα οργάνων του ρεμπέτικου και της παραδοσιακής μουσικής.

Στην κηδεία του δυο χιλιάδες πολίτες προσήλθαν για να του απευθύνουν το στερνό αντίο και οι φίλοι του τον συνόδεψαν με συνοδεία μπουζουκιών και κιθάρας στο νεκροταφείο Παναγίας Αλεξιώτισσας. Έφυγε έτσι με τον ιδανικότερο τρόπο για αυτόν. Με μουσική, με τα τραγούδια που αγάπησε…

(Το video είναι του Γιώργου Μόσχου).


Κηδεία Μ. Γκολέ με όργανα στο κοιμητήριο Π. Αλεξιώτισσας Πάτρα 3