Διανύουμε ήδη την τελευταία εβδομάδα των εκλογών και οι πολίτες την επερχόμενη Κυριακή θα ''ρίξουν το σταυρό τους'' στο συνδυασμό που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Δεν θα αναφερθώ αυτή τη φορά ούτε σε δημοσκοπήσεις ούτε σε ψηφοφορίες γιατί μερικοί-μερικοί γκρινιάζουν...

Αυτή τη φορά λοιπόν θα σταθώ στις περιοδείες και συγκεκριμένα σε έναν από τους ''κομήτες υποψήφιους Δημάρχους'' που ένα μήνα πριν τις εκλογές εμφανίστηκε σαν σωτήρας-λυτρωτής της Πάτρας.

Αυτός που εμφανίζεται από καφενείο σε καφενείο με ολόκληρη την ομάδα του και όπως παρουσιάζουν τα ΜΜΕ γίνεται ένας ''πανικός'' στις ομιλίες του.

''Γεια σου ρε Δήμαρχε!'', ''Τα λέει ωραία ο ...'', ''τους έχεις καθαρίσει από την πρώτη Κυριακή'' είναι κάποια από τα σχόλια που γίνονται μπροστά του.

Ίσως και ο ίδιος να το έχει πιστέψει με τόσες αγκαλιές και φιλιά που δέχεται.

Τι γίνεται όμως όταν φεύγει; Άστα να πάνε... Ακούω πως πέφτει το ''κράξιμο της αρκούδας'' και δεν μου φαίνεται και πολύ περίεργο για να σας πω την αλήθεια. Όχι λόγω της ιδιότητάς του (που εκεί γνωρίζουμε πως είναι καταξιωμένος) αλλά λόγω του ότι δεν τον είχαν ξαναδεί ποτέ στα μέρη τους!

Μπορείς βρε ''Δήμαρχε'' να μιλάς για τα προβλήματα στα Ζαρουχλέικα ή στο Ψαροφάι όταν δεν έχεις την παραμικρή εικόνα του πώς είναι η καθημερινότητά τους; Απαιτείς από αυτούς τους ανθρώπους να σε ψηφίσουν όταν δεν σε έχουν δει ΠΟΤΕ;

Μπορείς να παρουσιάζεσαι σαν γνώστης των προβλημάτων τους, όταν δεν ξέρεις τα δικά σου; Το γνωρίζεις ότι οι μισοί από την παράταξή σου τρώγονται με τους υπολοίπους λόγω της ευνοϊκής διαφημιστικής προβολής που δέχονται κάποιοι;

''Δήμαρχε'' προσγειώσου και κατέβασε λιγάκι τη μύτη γιατί την Κυριακή θα πέσει... κλάμα.