Είναι γεγονός, πλέον ζούμε σε μια εποχή που τα social media και η τεχνολογία έχουν μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας και προβλέπεται αυτή η... κυριαρχία να γίνει ακόμη πιο έντονη.

Όλοι ψάχνουμε το καλύτερο και το πιο τελευταίο μοντέλο, αυτό που θα κάνει τη ζωή μας ακόμη πιο εύκολη. Ποιός να το φανταζόταν ότι από την επικοινωνία με τα περιστέρια θα φτάναμε στο σημείο να περπατάμε στο δρόμο και να επικοινωνούμε με άλλους ανθρώπους, κρατώντας απλώς μία συσκευή με κουμπιά;

Και όμως... κάποιοι το φαντάστηκαν, το οραματίστηκαν, το μελέτησαν και στο τέλος το υλοποίησαν. Αλλά μην πάει ο νους σας μόνο στα ''μεγάλα μυαλά'' του εξωτερικού. Έχουμε και εδώ, τόσα πολλά, που μπορούμε και να εξάγουμε.

Είναι παρήγορο και συνάμα αισιόδοξο να βλέπεις σε μία τέτοια δύσκολη περίοδο για τη χώρα μας, ότι υπάρχουν νέοι, φιλόδοξοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν έβαλαν ''φρένο'' στα όνειρά τους, αψήφισαν τις δυσκολίες και μας κάνουν περήφανους.

Ένα τέτοιο λαμπρό μυαλό, λοιπόν, είναι η Μαρία Κιορουκτσίδου, η οποία κατασκεύασε το πρώτο κινητό, στο πλαίσιο της πτυχιακής της εργασίας, της οποίας ο βαθμός δε θα μπορούσε να είναι άλλος εκτός από το ''Άριστα''.


Η Μαρία είναι 24 ετών, τελειόφοιτη του τμήματος Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστικών Συστημάτων του ΑΕΙ Πειραιά ΤΤ. Όπως μας είπε, από πολύ μικρή της άρεσαν κάθε είδους ηλεκτρονικά: υπολογιστές, παιχνιδοκονσόλες, κινητά, καλώδια και μονίμως ήταν με κάποιο από αυτά στο χέρι. Μεγαλώνοντας, αυτό δεν άλλαξε. Αντιθέτως, η αγάπη της για τα ηλεκτρονικά μεγάλωσε με τον καιρό και έτσι δε χρειάστηκε και πολλή προσπάθεια όταν ήρθε η ώρα να επιλέξει τη σχολή στην οποία ήθελε να περάσει. Σύμφωνα με την ίδια, ''Ήθελα κάτι που να συνδυάζει hardware και software, κι η σχολή αυτή που πέρασα μου το πρόσφερε αυτό, για αυτό κι έβαλα τα δυνατά μου να περάσω με την πρώτη - όπως κι έγινε''.

Εμείς κάναμε μία συζήτηση μαζί της θέλοντας να μάθουμε κάποια πράγματα σχετικά την όλη διαδικασία υλοποίησης της συσκευής και μάθαμε πολλά και ενδιαφέροντα!

Hi - Tech friends ξεκινάμε...

P.E.: Πώς σου ήρθε η ιδέα να σχεδιάσεις ένα κινητό τηλέφωνο?

Μ.Κ.: Τα κινητά τηλέφωνα πάντα μου τραβούσαν την προσοχή, κάπως περισσότερο. Όταν ήμουν μικρή δεν ήταν τόσο διαδεδομένα, η μεγάλη ''έκρηξη'' της δημοτικότητά τους έγινε όταν ήμουν στο δημοτικό, οπότε όπως καταλαβαίνεις, έχω ζήσει από πρώτο χέρι ένα μεγάλο – ίσως το μεγαλύτερο – κομμάτι της εξέλιξής τους. Δυστυχώς για τους γονείς μου, ήμουν από τα παιδιά που έπρεπε να αποκτήσουν κάθε καινούριο μοντέλο. Όμως, δεν με ενδιέφερε τόσο το εφέ και το πόσο ''κουλ'' θα φαινόμουν στους φίλους μου, όσο το ίδιο το κινητό. Ήθελα να το μελετήσω, να ψάξω τις νέες του ρυθμίσεις, να δω την αλλαγή με τα μάτια μου και να επεκτείνω τις δυνατότητές του στο έπακρο. Από πάντα ήμουν περίεργη να μαθαίνω τα κινητά τηλέφωνα. Οπότε, πριν ενάμιση χρόνο, όταν ήρθε δηλαδή η ώρα να αποφασίσω το θέμα της πτυχιακής, η ιδέα μού ήρθε κάπως εύκολα. Ήμουν στο τρένο κι απλώς παρατηρούσα τον κόσμο, όλοι ήταν με ένα κινητό στο χέρι – για διαφορετικούς λόγους ο καθένας – και σκέφτηκα πόσο πολύ έχει αλλάξει αυτή η μικρή συσκευή από την πρώτη μου επαφή με αυτήν. Έτσι το πήρα απόφαση να φτιάξω επιτέλους το δικό μου κινητό τηλέφωνο και να το παραδώσω ως πτυχιακή εργασία.

P.E.: Πόσο χρόνο σου πήρε και ποιές δυσκολίες αντιμετώπισες?

Μ.Κ.: Οι δυσκολίες μέχρι να τελειοποιηθεί ήταν πολλές. Χρειάστηκε τεράστια μελέτη για να βρω έστω μια αρχή πάνω στο θέμα, έπειτα να αποφασίσω ποια είναι τα κατάλληλα υλικά, να γράψω τον κώδικα από την αρχή ως το τέλος σωστά, αλλά το σημαντικότερο, να βρω ανθρώπους οι οποίοι θα εμπιστεύονταν τις ικανότητες μου και θα μου ανέθεταν και επίσημα την πτυχιακή εργασία. 

P.E.: Το κόστος που χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί το κινητό τηλέφωνο?

Μ.Κ.: Το κόστος μιας τέτοιας εργασίας τυπικά είναι γύρω στα διακόσια ευρώ, στην πραγματικότητα όμως ήταν αρκετά παραπάνω, λόγω των υλικών που κάηκαν στην προσπάθεια κι έπρεπε να αντικατασταθούν.


People who are really serious about software should make their own hardware. - Alan Kay -

People who are really serious about software should make their own hardware. - Alan Kay -

''Υπήρχαν φορές που ούτε εγώ δεν πίστευα ότι μπορώ τελικά να τα καταφέρω''

P.E.: Ήσουν μόνη σου σε αυτό ή συνεργάστηκες με κάποιον?

Μ.Κ.: Στη δημιουργία της εργασίας αυτής ήμουν μόνη μου, πράγμα ανήκουστο τόσο για τους περισσότερους καθηγητές μου όσο και για τον κόσμο. Η αντίδραση αυτή είναι απολύτως λογική – υπήρχαν φορές που ούτε εγώ δεν πίστευα ότι μπορώ τελικά να τα καταφέρω. Όσο να πεις, είναι δύσκολο να σε εμπιστευτούν σε ένα περιβάλλον όπου οι περισσότεροι είναι άντρες.

P.E.: Λειτουργεί κανονικά? Τηλέφωνα, μηνύματα κτλ?

Μ.Κ.: Η συσκευή λειτουργεί κανονικά, δηλαδή πραγματοποιεί και δέχεται κλήσεις, και αναπαράγει ήχο κλήσης. Πληκτρολογεί κανονικά αριθμό και όταν δέχομαι κλήση εμφανίζεται ο αριθμός που με καλεί. Μπορεί να συνδέεται σε δίκτυο κινητής τηλεφωνίας, έτσι οποιονδήποτε πάροχο και αν επιλέξουμε, θα λειτουργήσει στις αντίστοιχες συχνότητες, από τον αντίστοιχο πάροχο. Παρ'όλα αυτά, δεν έχω σκοπό να το αφήσω έτσι. Θέλω να το συνεχίσω όσο μπορώ, να το πάω πολλά βήματα παρακάτω. Το αμέσως επόμενο βήμα είναι να λαμβάνει και να στέλνει μηνύματα – πράγμα που ήδη έχω αρχίσει να μελετάω.

P.E.: Πώς το αντιμετώπισε ο κόσμος? Γιατί και η πτυχιακή σου πήρε άριστα.

Μ.Κ.: Η αλήθεια είναι πως οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν διάφορες. Κάποιοι περιφρονούσαν – είτε επειδή ήταν κάτι πολύ δύσκολο κι εγώ ήμουν μόνη, είτε επειδή πίστευαν ότι είναι πολύ εύκολο εφόσον κινητά υπάρχουν παντού. Άλλοι έδειχναν ενδιαφέρον. Ήταν αρκετοί αυτοί που πίστευαν πως ήταν πολύ εύκολη διαδικασία. Ίσως αν δεν ήξερα από αυτά να πίστευα κι εγώ το ίδιο. Όταν μιλούσα για το τι ακριβώς θέλω να κάνω (ανάπτυξη λογισμικού και υλικού πρωτότυπης κινητής τηλεφωνίας), οι άνθρωποι έδειχναν να καταλαβαίνουν καλύτερα το μέγεθος της εργασίας αυτής, και φυσικά τον βαθμό δυσκολίας. Στην παρουσίαση ήμουν πολύ αγχωμένη, ήθελα να πάνε όλα ρολόι. Ευτυχώς έτσι έγινε. Ο βαθμός της εργασίας ήταν Άριστα 10, και μιλώντας για αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον επιβλέποντα καθηγητή μου για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε, κ.Δρ. Έλληνα Ιωάννη.

P.E.: Τα επόμενα σχέδιά σου? Τί είναι αυτό με το οποίο θέλεις να ασχοληθείς?

Μ.Κ.: Όσον αφορά το τι σκοπεύω να κάνω τώρα, η αλήθεια είναι πως θέλω να προσπαθήσω να βρω κάτι στον τομέα μου στην Ελλάδα, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό αυτό (δυστυχώς…). Αν δεν πετύχει, είμαι θετική στο να δοκιμάσω κάτι στο εξωτερικό, αρκεί να είναι πάνω στο στοιχείο μου.

Εμείς το μόνο που έχουμε να ευχηθούμε είναι η περίπτωση της Μαρίας να παραδειγματίσει και άλλους νέους ανθρώπους, ώστε να πραγματοποιούν τα όνειρά τους, να κάνουν αυτό που τους αρέσει, με ελπίδα κάποτε να μη χρειάζεται να εγκαταλείπουν τη χώρα τους για να βρουν κάτι καλύτερο. Να τους δωθούν ευκαιρίες να κάνουν το καλύτερο εδώ!

Keep going Μαρία!!!