Οι νέες συνθήκες που υπάρχουν στην αγορά και η μεγάλη κρίση που έχει πλήξει τον κατασκευαστικό τομέα τα τελευταία χρόνια, έχει φέρει σε αδιέξοδο δεκάδες επαγγελματίες, παρεμφερών επαγγελμάτων.

Ξυλουργοί, μαραγκοί, σιδηρουργοί, ελαιοχρωματιστές και δεκάδες ακόμα επαγγελματίες, κάθονται τον χειμώνα για αρκετούς μήνες και δουλεύουν για μερεμέτια. Πλέον εργάζονται μόνο την άνοιξη και τους μήνες που ανοίγει ο καιρός, όμως χωρίς οι απολαβές τους να έχουν σχέση με τα χρήματα που έπαιρναν παλιότερα.

Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και συνήθως τις δουλειές τις παίρνουν πλέον αυτοί που κάνουν τις πιο χαμηλές προσφορές. Με αυτά και με αυτά όμως, οι περισσότεροι από αυτούς δεν μπορούν να κρατήσουν ανοικτά τα μαγαζιά – εργαστήριά τους, ως ελεύθεροι επαγγελματίες, πληρώνοντας για ΤΕΒΕ, ενοίκιο και όλα τα σχετικά, χωρίς στην ουσία να έχουν δουλειά.

Έτσι, οι περισσότεροι από αυτούς είτε τα κλείνουν βρίσκοντας κάποιον γνωστό, για να μπουν στο ΙΚΑ, αφήνοντας στη άκρη το ΤΕΒΕ και δουλεύοντας με «μαύρα», είτε ψάχνουν για μία τεχνική δουλειά σε κάποια από τις χώρες του εξωτερικού.

Κύριος προορισμός, οι χώρες της Αφρικής όπου παίρνουν την δουλειά δια μέσω μεγάλων εταιριών ή η Αυστραλία όπου εκεί τα τεχνικά επαγγέλματα πληρώνονται αδρά.

Πάντως, όσοι μένουν στην Πάτρα και γενικότερα στην χώρα, δουλεύουν πλέον με μερεμέτια και κάνουν τα πάντα. Στο όνομα της κρίσης ο ξυλουργός γίνεται και μαραγκός και ο μαραγκός σιδηρουργός έως και συντηρητής έργων τέχνης.

Και πάει λέγοντας. Τα πάντα όλα με άλλα λόγια…