Το «καμηλάκι» ήταν πάντα πιστό στο ραντεβού του. 

Ήταν το λεωφορείο που εξυπηρετούσε επί δεκαετίες τους ανθρώπους της ορεινής Αχαΐας, πηγαίνοντας τους στα χωριά του Ερυμάνθου, της Τριταίας, των Καλαβρύτων και φέρνοντας τους στην Πάτρα.

Ένα λεωφορείο βγαλμένο από μία άλλη εποχή που όμως άντεχε στο πέρασμα του χρόνου και τις φθορές από τα συνεχή δρομολόγια. Σταμάτησε να ταξιδεύει και αποσύρθηκε, εδώ στην Αχαΐα, στα τέλη της δεκαετίας του ‘ 80 προς τις αρχές του ’90. Λεγόταν έτσι λόγω του ιδιόμορφου σχεδίου του και των καμπυλών του και του ύψους που έπαιρνε στο κέντρο από τις αποσκευές στην οροφή.

Ήταν το μοντέλο του λεωφορείο που εξυπηρετούσε το επιβατικό κοινό σε όλες τις περιοχές της επικράτειας και παρατηρώντας μπορούμε να δούμε ορισμένα από αυτά σε παλιές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όταν ο… ξάδελφος από το χωριό έρχεται στην πόλη, μέσα σε ένα «καμηλάκι» φέρνοντας μαζί του κότες, γάλατα και τυριά από το χωριό.

Στην Αχαΐα στα τέλη της δεκαετίας του ’80 υπήρχαν, σύμφωνα με τις μαρτυρίες παλαιοτέρων, δύο τέτοια «καμηλάκια», το ένα που πήγαινε στα Λακκώματα και στα γύρω χωριά και το άλλο στο Λεόντιο, αλλά και στο Φαραί.

Ταξίδευαν στους χωμάτινους δρόμους των χωριών της ορεινής Αχαΐας, μέσα στην σκόνη, στην βροχή και έδιναν ζωή με την παρουσία τους, στα μέρη του Ερυμάνθου, των Καλαβρύτων, αλλά και της Τριταίας.

Στην φωτογραφία το ένα από αυτά είναι έξω από τον υπεραστικό σταθμό του ΚΤΕΛ Αχαΐας, το καλοκαίρι του 1989. Λίγο καιρό πριν αποσυρθεί. Σύμφωνα με τα όσα διαβάζουμε στην σελίδα patras old photos το «καμηλάκι» της κάτω φωτογραφίας σωζόταν έως πρόσφατα στο χωριό Κερπινή.

(Οι φωτογραφίες του Γιώργου Ναθένα και του Νίκου Φάκα είναι από την σελίδα Patras old photos και την Ε.Λ.Ι.Α. όπως και οι πληροφορίες).