Στα χείλη όλων των Ελλήνων πλέον δεκάδες φορές κάθε μέρα προφέρεται η λέξη κρίση. Είναι σίγουρο όμως ότι ελάχιστοι από εμάς κατανοούμε πλήρως το νόημα της λέξης που χρησιμοποιούμε. Ακριβώς όπως στο παγόβουνο, βλέπουμε μόνο την κορυφή του και όχι το μεγαλύτερο μέρος του όγκου του που είναι καλά κρυμμένο κάτω από το νερό. Τα ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το πρόβλημα της σύγχρονης Ελλάδας. Περιοριζόμαστε σε αυτό που φαίνεται, την οικονομική κρίση δηλαδή που αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, και αφήνουμε στην άκρη τις αξίες, τις αρχές και τα ιδανικά που κληρονομήσαμε από τους γονείς μας. Παραμερίζοντας αυτά δεν αντιλαμβανόμαστε τη βάση του παγόβουνου, την πραγματική κρίση δηλαδή, που είναι καλά κρυμμένη μέσα στην καθημερινότητα, τον αγώνα για επιβίωση και την ομίχλη που κάποιοι σκόπιμα δημιουργούν ακριβώς επειδή τους συμφέρει.

Και όμως φτάσαμε στο σημείο που πρέπει επιτέλους να δούμε και την άλλη πλευρά του φεγγαριού. Να πάψουμε να αποφασίζουμε και να πράττουμε με θυμό και απερίσκεπτα. Να πάψουμε να παρασυρόμαστε απ´ όσους έχουν τον τρόπο σήμερα να καθοδηγούν την κοινή γνώμη κατά το δοκούν. Να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους πως εμείς, όλοι μαζί και ένας ένας ξεχωριστά, μπορούμε με τις πράξεις και τις αποφάσεις μας να χαράξουμε το μέλλον και με υπομονή να σμιλέψουμε τη νέα Ελλάδα που οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας.

Η 25η Ιανουαρίου είναι κοντά και μπορεί να είναι μια αφετηρία για μια νέα αρχή. Η ψήφος του καθενός έχει την ίδια αξία αλλά είναι πολύ μικρή να αλλάξει τα πράγματα από μόνη της. Αν όμως προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από την κρίση που ταλανίζει την κρίση μας... και την έχει καταστήσει ανενεργή εδώ και πολλά χρόνια, είναι σίγουρο πως η επιλογή μας θα είναι στη σωστή κατεύθυνση και θα ενωθεί με χιλιάδες άλλες, ώστε να γεννηθεί το νέο που όλοι περιμένουμε με αγωνία εδώ και χρόνια.

Ένα είναι σίγουρο για πολλούς που παρακολουθούν από κοντά την επικαιρότητα. Σ´ αυτές τις εκλογές δύσκολα θα υπάρξει κόμμα που θα μπορέσει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Θα χρειαστούν ίσως δυο τρία ή ακόμα περισσότερα κόμματα να συνεργαστούν για να σχηματιστεί κυβέρνηση. Το γεγονός αυτό κάνει επιτακτική την ανάγκη για σωστές επιλογές προσώπων. Αυτά δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι πρόσωπα που επιδιώκουν την εκλογή τους και μόνο αυτή, εκμεταλλευόμενα συγκυρίες ή ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής, ακόμα και αν αυτό είναι ξένο απ´ αυτά που χρόνια πίστευαν και υπηρετούσαν, ή πρόσωπα που το μόνο τους προσόν είναι η αναγνωσιμότητα τους ή η εικόνα τους.

Σ αυτές τις εκλογές δε φαίνεται να κερδίζει κανένα χρώμα. Αντίθετα όπως η φύση ορίζει πρέπει να ενωθούν όσο περισσότερα χρώματα γίνεται, ώστε να επικρατήσει το λευκό. Το χρώμα της συνεννόησης, του διαλόγου, της συναίνεσης και της σύνθεσης που θα φωτίσει διάχυτα και θα μας οδηγήσει στην έξοδο του σκοτεινού τούνελ που εδώ και χρόνια διαβαίνουμε.

Ας κάνουμε λοιπόν την αρχή βλέποντας τη βάση και του παγόβουνου και όχι μόνο την κορυφή του, αντιμετωπίζοντας την κρίση της κρίσης μας…που μας έχει οδηγήσει εδώ που είμαστε, κάνοντας τις σωστές επιλογές και είναι βέβαιο πως πολύ σύντομα θα δούμε φως στην άκρη του τούνελ.