Πραγματοποιώντας το οδοιπορικό στο φαράγγι του Βουραϊκού είχαμε  μια μοναδική παρέα. Το ίδιο του ποτάμι που βρίσκεται συνέχεια γύρω σου, ακόμα και όταν δεν το βλέπεις, το ακούς. Σου κρατάει συντροφιά εκεί στα δύσβατα μονοπάτια, σε δροσίζει όταν σταματάς για να ξεκουραστείς.

Κάπως έτσι πέρασαν οι ώρες που χρειάστηκαν σε περισσότερους από 2000 πεζοπόρους την Κυριακή 11 Μαΐου, που πραγματικά είναι η καλύτερη επόχη που έχει επιλεγεί (2η Κυριακή του Μαΐου), για να πραγματοποιείται το πανελλήνιο πέρασμα στο γραφικό και πανέμορφο φαράγγι.


Ένας μέρος που έχει πολλά να δείξει. Ένα βαθύ και απόκρημνο φαράγγι μέσα στο οποίο κινείται ο οδοντωτός σιδηρόδρομος που συνδέει τα Καλάβρυτα με το Διακοπτό. Σύμφωνα με την μυθολογία ο Ηρακλής αγαπούσε την Βούδα κόρη του Νεφεληγερέτη και της Ελίκης κι άνοιξε το πέρασμα για να φτάσει κάτω στη θάλασσα και να τη συναντήσει.

Από αυτήν πήρε και το όνομα του ο Βουραϊκός ποταμός. Εκεί δώσαμε και εμείς ραντεβού μαζί με λάτρεις της περιπέτειας και της πεζοπορίας.

Αν θέλετε να πραγματοποιήσετε το οδοιπορικό, το σίγουρο είναι πως θα νοιώσετε, θα ακούσετε, θα γευτείτε τόσα πολλά…

Το ταξίδι ως το Διακοπτό, που επιλέχθηκε ως ορμητήριο όλης της αποστολής, διήρκησε λιγότερο από ώρα ενώ εκεί είδαμε αρκετούς γνωστούς από Πάτρα και Αθήνα ενώ δεν περιμέναμε πως καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας θα συναντούσαμε τόσους τουρίστες (Γάλλους και Ιταλούς κυρίως) που με ένα "Hello" μας καλωσόριζαν στον τόπο μας . Η ανυπομονησία ήταν μεγάλη όμως το τοπίο, θα μας αποζημιώσει στην συνέχεια.



Τοπία άγρια φύσης με καταρράκτες και βράχια δημιουργούν μοναδικούς σχηματισμούς!

Άλλοτε ξεδιπλώνονται μπροστά τους ασυγκράτητοι τρομακτικοί, άλλοτε στοές που μπαίνουν και βγαίνουν τρέχοντας για ν' αποφύγουν τυχόν... «στενές επαφές» με το τρενάκι, εγκαταλελειμμένα πετρόχτιστα σπιτάκια με τηλέγραφο που σε γύριζουν πίσω στο χρόνο…


Το απολαυστικότερο όλων, οι φοβερές εναέριες γέφυρες!

Το απόλυτο κενό κάτω από τα πόδια μας, το σημείο όπου εύχεσαι να μην συναντήσεις τον Οδοντωτό.

Έτσι κυλά η διαδρομή, η οποία προς το τέλος της γίνεται κάπως πιο άχαρη, αφού σταδιακά τα άγρια τοπία, τα τρεχούμενα νερά και οι πανέμορφες στοές παραχωρούν τη θέση τους σε πιο ήπια βλάστηση, με τα νερά του Βουραϊκού ποταμού να κυλάνε τώρα αργά προς τη θάλασσα.


Για να πραγματοποιήσει κανείς µια διαδρομή σαν και αυτή µέσα από µονοπάτια του φαραγγιού πρέπει να εξοπλιστεί µε τα απαραίτητα, γιατί το σίγουρο είναι πως δεν θα βρει µαγαζιά στο δρόµο του.

Στο τέλος της διαδρομής σας, θα γευτείτε το greek-σουβλάκι και θα δεχθείτε την εγκάρδια εξυπηρέτηση και φιλοξενία των κατοίκων και επιχειρηματιών. Άξιο αναφοράς το γεγονός πως οι τιμές ήταν απόλυτα φυσιολογικές (1,5e το σουβλάκι και 0,50e το νερό) μακριά από την αισχροκέρδεια που ομολογουμένως θα συναντήσεις σε άλλες τουριστικές περιοχές ή νησιά.

Εννοείται πως και ένα µπαστούνι ή ένα µακρύ ξύλο θα σας φανούν χρήσιµα. Επίσης, πάρτε µαζί σας άφθονο νερό- αν και στο φαράγγι του ποταµού  µε τις αµέτρητες πηγές δεν θα ξεµείνετε ποτέ.

Το λατρέψαμε και θα επιστρέψουμε…

Οι υπέροχες φωτογραφίες είναι της Νικόλ Λουκίδη, του Ιωσήφ Ιωσηφίδη και του Ανδρέα Μπερδέση.